| |
Αφήνομαι να περιπλανηθώ, στου λευκού χαρτιού την βούβη γαληνή...
Σκέψεις αναδύονται,κεντόντας λεπτεπίλεπτα τον χάρτη του μυαλού
μελάνι ξεχύνεται χαραζοντάς διαδρομές απάτητες ,εισβάλλοντας στο άβατο του νού.
Πάνω σε υγρή στερία,τα πόδια μου ματώνουν για ενα βήμα
ταγμένος στο ανείπωτο,της ματαιοδοξίας να ξαποστάσω το υψηλότερο μνήμα.
Το ρολόΪ παύει να χτύπα οι δείκτες του λυγίζουν
η σιωπή φορά το στεμμά της,εκθρονίζει άσκοπες σπατάλες συλλογισμού
για μοναδίκη φορά,ο χρόνος θυσιάζεται στο βώμο ενός λεύκου χαρτιού.
Πίσω απο τους καπνούς του κριστάλλινου κενού
το παιδί που κάποτε ημούν , εγώ και ο θανατός μου συζητάμε
για όσα πέρασαν και θα συμβούν εντός μου.
Χαρτί μου σαν σε κοιτώ, δεν γνωριζώ την καταληξή σου
μπορεί να χαθείς με μουτζουρομένα τα σπλάχνα σου,χώρις κανείς να σου δώσει σημασία
μπορεί ανθηρά με τις πιο λαμπρές λέξεις να στολιστείς και να αποκτήσεις μέγιστη αξία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
