| |
Εκεί που βλέπεις σίδερα
εγώ γελώ με δαύτα
ξέρω,θα μείνω νηστικός
ώσπου να ρέψω (και νά'μαι ικανός)
με πλα'ι'νό βηματισμό διάμεσα να περάσω,
για τα ψηλά τους τείχη
άνεμο θα προσμένω να δρασκελίσω
κοντάρι θα βαστήξω
και αλματίζοντας ψηλότερα να τους φωνάξω
''Πατώ σ'αδικημένους
και στοιβαχτήκανε πολλοί''
μ'όλα τα δάκρυα μας
τάφρο θα χτίσω κυκλική
βαθιά περίσσια
π' αντί για τέρατα
θά'χει ανθρώπινες κραυγές
να φυλακίσει και εμάς
αλλά κι εκείνους μακρυά μας
την ονομάζω παρελθόν
γιατί το δίκιο στους πολλούς δεν επιζεί.
Μονάχα εύχομαι το δάκρυ σα στερέψει
και βγει ο δρόμος πάλι
να τον διαβούν ανθρώποι διαβασμένοι
ο αδικημένος έχει πίκρα
ο ευνοημένος αγνοεί
ο διαβασμένος ξέρει την ιστορία και των δυό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
