| |
| | Ξύπνημα μες την νύχτα |  | | |
Στην ομίχλη του τσιγάρου πάλι χάθηκες,
ομως εγω σε βρήκα στο όνειρο μου,
στο ίδιο στενό, στο ίδιο παγκάκι
Εκεί που έχασα το σκουλαρίκι μου,
εκεί που έγινε η νύχτα μέρα, ο χειμώνας άνοιξη,
εκεί που βρήκα ενα χαμένο εαυτό
Τα λόγια σου με πόνεσαν, γιατί με άγγιξαν,
και γω σου έδειξα πως ακόμα και αν ζώ σαν μεγάλη,
θέλω να ερωτεύομαι σαν παιδί
Δεν με πείραξε που έφυγες, με πείραξε που δείλιασες
και δεν θέλησες να γράψεις πάνω σε γραμμένο χαρτί
Τότε απλά έβαλα το πρόσωπο σου δίπλα στο φεγγάρι
και κοίταξα μεσα από τα μάτια σου τον ουρανό
Αυτήν την εικόνα είπα θα κρατήσω
σαν φυλαχτό για τις κρύες νύχτες
και αυτήν την αίσθηση πως σαν γλιστρίσω
θα είσαι δίπλα μου για να με κρατήσεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
barboutsala
29-03-2014 @ 22:15 | για να τον βάλεις στον τοίχο και να πετάς βελάκια ούτε που σου περασε από το μυαλό ε; | | patrinela86
30-03-2014 @ 15:39 | χαχαχα.., μπα! δεν είμαι βίαιος άνθρωπος :-). Κάποιες καταστάσεις δεν παίρνουνε ζόρι, ειδικά όταν που αυτά που θέλουμε και αυτά που μπορούμε έρχονται αντιμέτωπα. Ακόμα και αν η κατάληξη δεν είναι αυτή που σχεδιάσαμε, καποια άτομα και εμπειρίες μπορούν να γίνουν αφορμή για να 'ξυπνήσουμε' και να μάθουμε τον εαυτό μας καλύτερα... | | αντιφατική...
30-03-2014 @ 19:28 | πολύ όμορφο!! ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
