Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 όριζε εσύ
 
όριζε εσύ που νιώθω να ζυγώνεις
τον άχαρο μου πόνο που πονώ
στο χάλασμα το ρημαγμένο μου εγώ
πότιζε με,με το τρελλό κρασί της μέθης
εσύ που ξέρεις τη μοίρα μου να γνέθεις
όσο κι αν μέσα μου σαν αγάπη παλιώνεις

τι γυρεύω,τι θέλω τώρα το γνωρίζεις
σπάσε τα κάτοπτρα του κενού μου τολμηρή
θρυμάστισε τα είδωλα να ξανάβρω ακουστική
άναψε του ήλιους ,ξετύλιξε τις μυστικές σου οθόνες
ανάστησε απο τη νεκροφάνεια καινούργιες Βαβυλώνες
ήρθε η ώρα οτι σπέρνω κακό να το θερίζεις

σύναξε τα φάσματα ,σβήσε και της μνήμης τους προβολείς
συναρμολόγησε τα διεσπαρμένα μου τοπεία
ρίξε απ'τα θηρία,τα παμφάγα προσωπεία
γίνε παράφορη και θρέψε με,με το γλυκό σου μέλι
απο τις κόγχες,τις ρωγμές και τη χρυσή κυψέλη
του κορμιού σου και κάθε αειπάρθενης στιγμής

κι όμως μες στον απέραντο συνωστισμό
κράτησε ένα σπόρο, πλούτο, θησαυρό μοιραίο
και πάρε τον μαζί σου καλούπι κλοπιμαίο
σ'ένα ταξίδι ελπίδας και προοπτικής
να ωριμάζει στη δύναμη της απαντοχής
στην άκρη του καιρού μικρό παιδί,......μωρό

τα φρένα μου έγιναν πια χύτρα αλχημιστή
για δηλητήρια δίδυμα του πόθου και του καημού
που τα'πιε ο έρωτας με στήθη λάγνου ληστού
απο τη σάρκα πια ζητάω τους εξόριστους θεούς
κι απ'την αλήθεια τους πνιγμένους της χρησμούς
εκείνους πούχα φιμώσει και δικάσει στη σιωπή

είδα στο πόρισμα του γυμνοσοφιστή το ψέμα
κι εδώ στα υψίπεδα της κρυφής μου ιστορίας
ξανάβρα το πιστό μου αίνιγμα της φαντασίας
αφού δεν πίστεψα οτι με λογοπαίγνια θα λυθεί
στερήθηκα την παρουσία σου με μια κραυγή
και λίγη σκόνη στο μεσήλικο μου βλέμα




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
athos.ioannou@gmail.com
30-03-2014 @ 08:56
::up.:: ::up.:: ::up.:: ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αναπάντεχος
30-03-2014 @ 09:30
είδα στο πόρισμα του γυμνοσοφιστή το ψέμα
κι εδώ στα υψίπεδα της κρυφής μου ιστορίας
ξανάβρα το πιστό μου αίνιγμα της φαντασίας
αφού δεν πίστεψα οτι με λογοπαίγνια θα λυθεί
στερήθηκα την παρουσία σου με μια κραυγή
και λίγη σκόνη στο μεσήλικο μου βλέμα
ΜΙΛΑΝΕ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΣΟΥ
Νικηφόρος Ουρανός 38
30-03-2014 @ 09:44
Στο σύνολό του!...
Ένα αξιόλογο ποιητικό δημιούργημα!..
malkon64
30-03-2014 @ 10:38
ΩΡΑΙΟ .........................................................!
ΒΥΡΩΝ
30-03-2014 @ 10:55
στο χάλασμα το ρημαγμένο μου εγώ
πότιζε με,με το τρελλό κρασί της μέθης
εσύ που ξέρεις τη μοίρα μου να γνέθεις
όσο κι αν μέσα μου σαν αγάπη παλιώνεις
::theos.:: ::theos.::
αντιφατική...
30-03-2014 @ 11:25
Καταπληκτικό Άντη!!!!!!! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: ...
Ναταλία...
30-03-2014 @ 13:51
Με Νικηφόρο ::yes.:: ::theos.::
KANLIS GEORGIOS
30-03-2014 @ 14:34

::vlax.:: ::rock.:: ::up.::
Μαυρομαντηλού
30-03-2014 @ 17:21
εσύ που ξέρεις τη μοίρα μου να γνέθεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
όσο κι αν μέσα μου σαν αγάπη παλιώνεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΛΕΩ ΝΑ ΠΑΛΙΩΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ανάστησε απο τη νεκροφάνεια καινούργιες Βαβυλώνες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ήρθε η ώρα οτι σπέρνω κακό να το θερίζεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΙΖΩΝΕΙ ΜΑΛΛΟΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
γίνε παράφορη και θρέψε με,με το γλυκό σου μέλι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
απο τις κόγχες,τις ρωγμές και τη χρυσή κυψέλη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
του κορμιού σου και κάθε αειπάρθενης στιγμής!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

απο τη σάρκα πια ζητάω τους εξόριστους θεούς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
κι απ'την αλήθεια τους πνιγμένους της χρησμούς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
εκείνους πούχα φιμώσει και δικάσει στη σιωπή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΙ ΣΕ ΕΠΙΑΣΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΜΩΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;


ΚΑΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΟΤΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΕ ΜΆΡΕΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΠΩΣ ΜΟΥ ΤΟ ΓΥΡΙΣΕΣ ΕΤΣΙ ;;;;;;;;;;;;;;;;

αφού δεν πίστεψα οτι με λογοπαίγνια θα λυθεί
στερήθηκα την παρουσία σου με μια κραυγή;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
και λίγη σκόνη στο μεσήλικο μου βλέμα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΜΟΥ ΠΕΤΑΞΕΣ ΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΦΡΙΚΑΡΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

::devil.:: ::devil.:: ::devil.::
smaragdenia
30-03-2014 @ 19:29

όριζε εσύ που νιώθω να ζυγώνεις
τον άχαρο μου πόνο που πονώ
στο χάλασμα το ρημαγμένο μου εγώ
πότιζε με,με το τρελλό κρασί της μέθης
εσύ που ξέρεις τη μοίρα μου να γνέθεις
όσο κι αν μέσα μου σαν αγάπη παλιώνεις


................................................
τι γυρεύω,τι θέλω τώρα το γνωρίζεις
σπάσε τα κάτοπτρα του κενού μου τολμηρή
θρυμάστισε τα είδωλα να ξανάβρω ακουστική

ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΓΛΥΚΙΕΣ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΕΣ
ΑΝΑΜΕΙΚΤΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ.
ΑΝΑΜΕΙΚΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ..............

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ
ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΑΝΤΗ.................. ::yes.:: ::hug.::
ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ
30-03-2014 @ 22:55
κι όμως μες στον απέραντο συνωστισμό
κράτησε ένα σπόρο, πλούτο, θησαυρό μοιραίο
και πάρε τον μαζί σου καλούπι κλοπιμαίο ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο