| |
Ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (Johann Sebastian Bach, Άϊζεναχ, 21/31 Μαρτίου 1685 - Λειψία, 28 Ιουλίου 1750) ήταν Γερμανός συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας, δάσκαλος και εκτελεστής (οργανίστας, κλειδοκυμβαλίστας, βιολιστής και βιολονίστας) της περιόδου Μπαρόκ.
Υπήρξε αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος συνθέτης αυτής της περιόδου, καθώς και ένας από τους σπουδαιότερους στην ιστορία της έντεχνης Δυτικής μουσικής. Τα περισσότερα από 1000 έργα του που έχουν διασωθεί ως τις μέρες μας, ενσωματώνουν όλα τα χαρακτηριστικά του στυλ Μπαρόκ, το οποίο και απογειώνουν στην τελειότητα. . Η μουσική του χαρακτηρίζεται από τεχνική αρτιότητα, αρτιστικό υπόβαθρο και, κυρίως, υψηλή πνευματικότητα.
Έζησε τα περισσότερα χρόνια της ενήλικης ζωής του και συνέθεσε τα περισσότερα έργα του στη Λειψία , όπου κατείχε τη θέση του Κάντορα(= διευθυντής ορχήστρας) στη Σχολή του Αγίου Θωμά.
Παντρεύτηκε 2 φορές και απέκτησε 20 παιδιά(επέζησαν τα μισά). Από αυτά 3 έγιναν επιφανείς μουσικοί , στα χνάρια του πατέρα τους, αλλά μικρότερης εμβέλειας.
Τα έργα του καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα τόσο της οργανικής (έργα για τσέμπαλο, εκκλησιαστικό όργανο, κοντσέρτα), όσο και της φωνητικής μουσικής (ορατόρια, λειτουργίες, πάθη, καντάτες, κ.α.). Ως χαρακτηριστικά έργα του Μπαχ μπορούν να αναφερθούν: η Τοκάτα και Φούγκα σε Ρε Ελάσσονα, η Λειτουργία σε σι ελάσσονα, τα Κατά Ματθαίον Πάθη, τα Βρανδεμβούργια Κοντσέρτα, το Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο και η Τέχνη της Φούγκας.
Ένα από τα διασημότερα και σίγουρα το πιο αναγνωρίσιμο έργο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ για εκκλησιαστικό όργανο είναι η “Τοκκάτα και Φούγκα” . ¨Εχει γνωρίσει άπειρες διασκευές, περισσότερες από κάθε άλλο κομμάτι “κλασσικής” μουσικής.
Η Τοκάτα και Φούγκα σε Ρε Ελάσσονα (Toccata und Fuge in d-Moll) BWV 565, είναι ένα έργο του για εκκλησιαστικό όργανο. Συνετέθη πιθανότατα το 1704, κατά τη θητεία του νεαρού τότε Κάντορα (19 ετών) στον Αγ. Βονιφάτιο του Άρνσταντ.
Θεωρείται από τα σημαντικότερα και εντυπωσιακότερα έργα που περιλαμβάνει το ρεπερτόριο του συγκεκριμένου πληκτροφόρου και, έχει γνωρίσει πολλές μεταγραφές ή διασκευές, τόσο για διάφορα όργανα (πολυφωνικά όργανα της έντεχνης Δυτικής μουσικής), όσο και για ορχήστρα.
Το έργο -πέραν των άλλων- χαρακτηρίζεται από την «προχωρημένη» για την εποχή μπαρόκ τεχνική και αισθητική του. Όπως και να έχουν τα πράγματα, είναι αυτές ακριβώς οι «ιδιομορφίες» που καθιστούν το συγκεκριμένο έργο τόσο αγαπητό και αναγνωρίσιμο, όχι μόνον στους μουσικούς κύκλους (κλασική μουσική, rock, pop και jazz) αλλά και στη λαϊκή κουλτούρα όπου έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον λ.χ. στον κινηματογράφο, στα video games κ.α.
http://youtu.be/ho9rZjlsyYY
http://youtu.be/_jXKIy_2p5U
http://youtu.be/aEHIgjoueeg
http://youtu.be/i7M9IEvKNL0
http://www.youtube.com/watch?v=5-g8sPPJiYY&feature=share&list=PLA753F534950C2391&index=4
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
