| |
[I]Πόνος γεννάει το γέλιο του και το χαμόγελό του
Τον πόνο του ζωγράφιζε με ζεμπεκιά στη Γή
Τον πόνο του κατάπινε χθες βράδυ στο ποτό του
Κι ήταν βαρύς μα μπόραγε να είναι αφανής
Τον πόνο του συνόδευε μια θλιβερή ιστορία
Μέσα του την κράταγε, την θλίψη του μη δεις
Του έτρωγε τα σωθικά, σάπιζε τις χαρές του
Μέχρι που την ξιστόρισε σ΄ένα πουλί ζωής
Και το πουλί τραγούδησε αλλιώτικα από τ΄άλλα
Του 'δωσε αναπνοή, της νιότης το φιλί
Κι έτσι άργησε η Κυριακή π΄ανάπαψη θα πει.[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
