| |
[align=center][B][I]Ωωω μια ακτίνα που περναει ξώφαλτσα απ την κόρη του ματιού
Κάτι που στέκεται δίπλα σου σαν αύρα
Σ όλη σου την ζωή μαζί σου να πορεύεται;;;;
Ποιος άλλος ζει μαζί σου;
Στην υπαρξη σου;;
ξεκινώντας να γυρίσω πίσω από ένα πεδίο που δεν έζησα
Που απλά σαν γρασίδι υπήρξα εκεί
Χωρίς ένα χάρτη να διασχίσω τα αστέρια συχνότητες που μπερδεύουν το είναι
Παράθυρα που ανοίγουν με ένα χτύπημα
Στα σύνορα με τον πυρετό
Αναζητώ ένα πρωινό
Που σαν χάρτινη βάρκα θα πλανηθώ στο κύμα του ρυακιού
Θα ταξιδέψω μέχρι να λιώσω να βυθιστώ στα λασπόνερα
Και μετά ξανά απ την αρχή σαν κείμενο που δεν μπορείς να καταλάβεις να
Φυτρώσω να γίνω φυτό, δεντρό να αγναντέψω από ψηλά το πέλαγος και ύστερα
Ύστερα σα μια στροφή που δεν έπρεπε να πάρεις
Εκεί να σε κόψουν σαν δέντρο που αγναντεύεις
Και χαρτί απλό χαρτί γραμμένο με στιχάκια που ποτέ δεν διαβαστούν
Να γίνεις βαρκάκι χάρτινο που λιώνει στα λασπόνερα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
