| |
Κάθομαι στα σκαλοπάτια της αυλής και απολαμβάνω τους ήχους της θάλασσας και των δέντρων.
Η μάντρα που έπεσε μετά το σεισμό, μου επιτρέπει τη θέα του μαυροπράσινου τοπίου.
Βέβαια οι άνθρωποι φρόντισαν να αντικαταστήσουν τη μάντρα με κάτι φώτα που αναβοσβήνουν όποτε θέλουν.
Και σκέφτομαι :
Πως αυτός ο κόσμος έχει κτισθεί επάνω σε κολόνες εξουσίας.
Πως η άρνηση της τελευταίας θα μας οδηγήσει στο θάνατο ή στον ανώτερο εγωισμό.
Πως αν, έστω όλοι οι άνθρωποι είχαν υπ' όψιν τους τα παραπάνω θα ήταν λίγο πιο υποφερτή η ζωή μας.
Πόσο με αηδιάζουν οι άνθρωποι που διαχειρίζονται μεγάλο μερίδιο εξουσίας χωρίς να την αγαπήσουν.
Πως λύση δεν υπάρχει, πως ή θα κάνεις ό,τι οι άλλοι, ή θα τους αφήσεις να σε σταυρώσουν, ή θα αυτοκτονήσεις.
Σκέφτομαι ακόμα πως η μοναξιά με έχει ερωτευτεί και εδώ και χρόνια δε μπορώ να της ξεφύγω.
Και πως όλα είναι τυχαία, αλλά κανείς τυχερός, κανείς άτυχος.
Το τέλος θα με βρει μόνο ή με παρέα.
Αν η νέα αρχή είναι ίδια, τότε η ζωή είναι βαρετή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
