| |
| | Πολύ πιο βαθύ (mucho más grave) |  | | | Μετάφραση από το ποιήμα του Mario Benedetti ¨Mucho más grave¨....Dedicado a vos, Por que gracias a vos... | | |
Όλα τα κομμάτια της ζωής μου έχουν κάτι δικό σου
κι αυτό στ΄ αλήθεια δεν είναι τίποτα παράξενο
εσύ το ξέρεις όπως ακριβώς κι εγώ.
Δίχως άλλο υπάρχει κάτι που θα θελα να σου εξηγήσω,
όταν λέω όλα τα κομμάτια,
δεν αναφέρομαι μόνο στο σήμερα,
στο να σε προσμένω και επιτέλους να σε βρίσκω,
και ξάφνου να σε χάνω
και ξανά να σε βρίσκω
και μακάρι τίποτε άλλο.
Δεν αναφέρομαι στο ξαφνικά να λες, θα κλάψω
κι εγώ με ένα γυμνό κόμπο στο λαιμό, κλάψε λοιπόν.
Και από μια αόρατη βροχή να φυλαχτούμε
και ίσως γι΄ αυτό να βγαίνει μετά ο ήλιος.
Ούτε αναφέρομαι μονάχα στο μέρα τη μέρα,
να μεγαλώνει το απόθεμα των μικρών και σημαντικών μυστικών μας,
ή εγώ να πιστεύω ότι μπορώ να μετατρέψω τις ήττες μου σε νίκες,
ή να μου κάνεις το εύθραυστο δώρο της πιο πρόσφατης απελπισίας σου.
Όχι.
Η αλήθεια είναι πολύ πιο βαθιά.
Όταν λέω όλα τα κομμάτια
θέλω να πω πως πέρα από αυτό το γλυκό κατακλυσμό,
ξαναγράφεις ακόμα τα πρώτα μου χρόνια,
εκείνη την ηλικία που κανείς λέει πράγματα μεγάλα και σημαντικά
και οι σημαντικοί μεγάλοι τα γιορτάζουν
και εσύ αντίθετα ξέρεις πως αυτό δεν έχει νόημα.
Θέλω να πω πως ξαναοπλίζεις την εφηβεία μου
το καιρό εκείνο που ήμουν ένας γέρος γεμάτος αμφιβολίες
και εσύ αντίθετα ξέρεις να βγάζεις από αυτή τη στέπα
την ρίζα της χαράς μου και να την ποτίζεις κοιτώντας τη.
Θέλω να πω πως αναστατώνεις τη νιότη μου,
αυτό το κανάτι που κανείς δεν άγγιξε ποτέ στα χέρια του,
αυτή τη σκιά που κανείς δεν πλησίασε στη σκιά του,
και εσύ αντίθετα ξέρεις να την ταρακουνάς
μέχρι που να αρχίσουν να πέφτουν τα ξερά φύλλα
και απομένει η αρμαθιά της αλήθειας μου χωρίς καυχησιές.
Θέλω να πω πως αγκαλιάζεις την ωριμότητα μου
αυτό το μείγμα λήθαργου και εμπειρίας
αυτό το παράξενο σύνορο φόβου και χιονιού
αυτή τή σπίθα που φωτίζει το θάνατο
αυτό το γκρεμό της φτωχής ζωής.
Όπως βλέπεις είναι πιο βαθύ,
Πολύ πιο βαθύ.
Γιατί μ΄ αυτές ή με άλλες λέξεις,
θέλω να σου πω πως δεν είσαι μοναχά
η αγαπημένη κοπέλα που είσαι,
αλλά ακόμα, οι υπέροχες ή ανήσυχες γυναίκες
που αγάπησα και αγαπώ.
Γιατί χάρις σ΄ εσένα ανακάλυψα,
(θα πεις πως ήταν πια ώρα και σωστά),
πως η αγάπη είναι ένα ακρογιάλι όμορφο και εύφορο,
που φωτίζεται και σκοτεινιάζει,
όπως ακριβώς και η ζωή,
ένα ακρογιάλι που τα πλοία έρχονται και φεύγουν
έρχονται με πουλιά και με ευχές
και φεύγουν με σειρήνες και σύννεφα,
ένα ακρογιάλι όμορφο και εύφορο,
που τα πλοία έρχονται και φεύγουν
Αλλά εσύ,
Παρακαλώ σε
Μην φύγεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | | |
|
MAKHS KAURISMAKHS
17-03-2006 | πολύ πολύ καλό.... | | fevroni
17-03-2006 | Πάρα πολύ καλό! Νικόλα, την καλησπέρα μου! | | kapnosa-v-ainigma
17-03-2006 | Γεια σου Νικόλα μου! πολύ όμορφο! Να σαι καλά! | | μπρουχίτα
17-03-2006 | Υπέροχο....... Το είχα διαβάσει μόνο στα ισπανικά... Η μετάφραση είναι τέλεια!! Muchas gracias a ti... | | isidora
18-01-2008 @ 12:25 | Yπέροχο ::love.:: | | Ναταλία...
18-01-2008 @ 19:27 | πως η αγάπη είναι ένα ακρογιάλι όμορφο και εύφορο,
που φωτίζεται και σκοτεινιάζει,
όπως ακριβώς και η ζωή,
υπέροχο πολύ μου άρεσε ::yes.:: ::up.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
