| |
Πισω απο τις σιωπες , αναμεσα στα διαστηματα
στην σκια των λεξεων
σηκωνω τ' οπλο του εκτελεστικου αποσπασματος
- δεν ξερω απο πριν αν καποιος το ΄χει γεμισει -
μ' ακολουθω ολη την απαραιτητη διαδικασια - τελετουργια
μεχρι να νιωσω τα χερια μου να σπαρταρανε
κι υστερα πυροβολω!...
νιωθοντας στην στιγμη αν το μελανι που ξοδευεται ειναι ασφαιρο
η σκοτωσα ακομα μια φιλη που δεν θα ξαναδω
κι ουτε θα βρω το θαρρος ν' αυτοκτονησω μαζι της...
Σ' ολες τις εντολες υπακουσα , σ' ολες πατησα την σκανδαλη
- εκτος απο τους ηδη νεκρους που βρισκονταν μπροστα μου
σ' αυτους εκανα πως συμμετεχω μια και ηξερα ποτε κινδυνευει ο ανθρωπος -
μεχρι την μερα που την εφεραν μπροστα μας κι ειναι αληθεια οτι ηθελα να ζησει
μα επρεπε να θανατωθει για το κοινο καλο
και το δικο μας , ειπε ο λοχαγος διαταζοντας με
εμενα μονο , να κανω ενα βημα μπροστα
σκοπευσα
αλλα δεν μπορεσα να τραβηξω πισω την σκανδαλη
Τι ομορφα που ελαμπαν τα ματια της!
Ο αξιωματικος τραβηξε το οπλο του , μα ουτε κι αυτος ...
γυρισε , με σημαδεψε και με διεταξε να την αποτελειωσω
προτιμησα να τον καθαρισω εγω πρωτος , αυτον και τους συντροφους μου
... την αφησα ελευθερη να φυγει κι εστρεψα το οπλο πανω μου...
Μπα! ... σκεφτηκα , την πυροβολησα όμως στην πλατη
και πεταξα την πενα στα σκουπιδια...
εβγαλα απο το ψυγειο γαλα κι αυγα , πληκτρολογωντας αμεσως μετα
εκτυπωνοντας και τελος τοιχοκολλωντας το μηνυμα
ΔΩΡΕΑΝ
ΖΕΣΤΕΣ ΤΗΓΑΝΙΤΕΣ
οδος Αναφης 35
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ!
καποιος χτυπησε το κουδουνι λεγοντας την μαγικη λεξη
εκοψα ενα μεγαλο αλουμινοχαρτο , τις διπλωσα κι ετρεξα να τις μοιρασω ...
μα να σου και μου φανερωνεται πισω απο την μουσμουλια ,
ξανα
χασκογελωντας με την μαλακια μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
