| |
| | η θανάσιμη αμαρτία του κυρίου Valdez |  | | | Έλλείψει χρόνου και εμπνεύσεως... μια επανάληψη, με αγάπη! Καλό ξημέρωμα. | | |
"Η θανάσιμη αμαρτία του κυρίου Valdez" (ε)
Δεν βρήκε στάλα από κρασί τις ενοχές του να μυρώσει
και το πιθάρι του μελιού ήταν σπασμένο από χρόνια.
Πάνω στα χείλη τα ξερά ούτε μια λέξη να τον σώσει,
από Εκείνης τη ματιά και της ψυχής του τα τελώνια...
Κρατούσε αιώνες η στιγμή
και έψαχνε έστω μια αφορμή
με λίγο οίκτο την ψυχή του ν' ανταλλάξει
μα η ανυπόφορη σιγή
είναι ένας θάνατος... και αργεί
να πέσει αυλαία εις την ύστατη την Πράξη.
Τρέμουν τα χέρια του φρικτά, της κάνει νεύμα να καθίσει
και τον Θεό παρακαλεί να βρει μια λέξη να προφέρει
- αχ να του πέθαινε εκεί, θα 'ταν κι αυτό μια κάποια λύση...-
μα Εκεινη, ακίνητη κι ορθή, είναι η πληγή και το μαχαίρι.
Βιβλία και σκόνη, ειρωνικά
ξεθωριασμένα σκηνικά
ήτανε όλη η ανούσια ζωή του...
Χαρτιά σχισμένα καταγής,
στυγνά σημάδια μιας κραυγής
πριν βουβαθεί, όταν εστέρεψε η γραφή του.
Τον θαυμασμό των ποιητών, τους διψασμένους φοιτητές του,
δεν είχε πια τις αντοχές ούτε τα κότσια να αντέξει.
Μα έφτασε Εκείνη, δροσερή, δίχως να δει τους δαίμονές του,
να κομματιάσει αναιδώς την σκοτεινιά του με μια λέξη.
Κι ο Συγγραφέας, για μια στιγμή,
για ν' αγαπήσει ένα κορμί,
πέταξε πέρα τα πανσπούδαστα γυαλιά του,
που του θολώναν την ψυχή...
Σχεδόν θωρούσε μιαν αρχή
σε αυτό το θαύμα που κρατούσε αγκαλιά του.
Της ενοχής το σκηνικό στήνεται ύπουλα στ' αλήθεια
κι ο φθόνος, φίδι αρπακτικό, τρώει την ψυχή στα σπάργανά της...
Εκείνος μέσα του βουβός, άδεια χαρτιά κι άδειος στα στήθια,
στη σχάση του έρωτα Αυτή, του εναποθέτει τα γραφτά της.
Και έμεινε εκστατικός,
μες στο δωμάτιο μοναχός,
να τα διαβάζει και να κλαίει απελπισμένος...
Μέσα του φύτρωνε μια οργή,
άγρια του έρωτα σφαγή,
κι ένιωθε ανήμπορος και τόσο κουρασμένος!
Δεν βρήκε στάλα από κρασί τις ενοχές του να μυρώσει
και το πιθάρι του μελιού ήταν σπασμένο από χρόνια...
Πάνω στα χείλη τα ξερά ούτε μια λέξη να τον σώσει,
από Εκείνης το κορμί πάνω στα ολόδροσα σεντόνια.
Κρατούσε αιώνες η στιγμή
και έψαχνε έστω μια αφορμή,
με λίγη αγάπη την ψυχή του να διασώσει...
Μα στου μυαλού το μακελειό
ο φθόνος γίνηκε θεριό
και είδε μια μόνο επιλογή: Να τη σκοτώσει!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
| | Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων. | | | |
|
MARGARITA
08-04-2014 @ 22:49 | Εξαιρετικό!!!!!!!!! | | Αναπάντεχος
09-04-2014 @ 07:30 | Σε θαύμασα γι'αυτο σου το αριστούργημα και εξακολουθώ να σε θαυμάζω ΚΑΛΗΜΕΡΑ | | αντιφατική...
09-04-2014 @ 07:48 | Θαυμάσιο!!! ::yes.::
::up.:: ::up.:: | | oneiropola
09-04-2014 @ 10:41 | Εξαιρετικο !!! ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | Μαυρομαντηλού
09-04-2014 @ 15:33 | Τον θαυμασμό των ποιητών, τους διψασμένους φοιτητές του,
δεν είχε πια τις αντοχές ούτε τα κότσια να αντέξει...
μα έφτασε Εκείνη, δροσερή, δίχως να δει τους δαίμονές του,
να κομματιάσει αναιδώς την σκοτεινιά του, με μια λέξη.
Κι ο Συγγραφέας, για μια στιγμή,
για ν' αγαπήσει ένα κορμί,
πέταξε πέρα τα πανσπούδαστα γυαλιά του,
που του θολώναν την ψυχή...
σχεδόν θωρούσε μιαν αρχή
σε αυτό το θαύμα που κρατούσε αγκαλιά του.
ΕΓΩ ΤΟ ΛΕΩ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ ΜΥΑΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΑ ΝΑ ΤΗ ΣΚΟΤΩΣΕΙ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΑΥΤΩΩΩΩΩΣΕΙ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::laugh.:: | | tarifula
09-04-2014 @ 18:47 | Απλά. .εξαιρετικο.. ::hug.:: | | ΒΥΡΩΝ
18-11-2019 @ 11:16 | ::rock.:: ::kiss.:: ::hug.:: | | ταπεινος ναρκισσος
18-11-2019 @ 11:31 | Ευρηματικός και ευρυμαθής ο συλλογισμός της πνευματικής
δημιουργίας σου ! ! ! | | ΛΥΔΙΑ_Θ
18-11-2019 @ 11:51 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μαυρομουστάκης
18-11-2019 @ 13:28 | Από κάθε άποψη αξιοθαύμαστο!!!!!!
ΜΠΡΑΒΟ!!!!! | | ΑΥΡΑ ΕΣΠΕΡΙΝΗ
18-11-2019 @ 14:43 | Παλεύουν πάνω στα σεντόνια, μα εκείνη όλο του ξεφεύγει
και δε μπορεί να τη σκοτώσει Αυτή που τόσο τον μαγεύει!
Αν μου επιτρέπεις να φανταστώ τη σκηνή...υπέροχο το ποίημά σου! | | Μυλόπετρα
18-11-2019 @ 16:41 | ´´Εκείνος μέσα του βουβός, άδεια χαρτιά κι άδειος στα στήθια,
στη σχάση του έρωτα Αυτή, του εναποθέτει τα γραφτά της...´´
Υπέροχες εικόνες υπέροχη γλώσσα
Το τέλος συγκλονιστικό...δεν το περιμέναμε...
Μας εκπλήσεις πάλι Αγάπη ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | χωρίς λόγια
18-11-2019 @ 17:11 | Δραματική συγκίνηση ,γραμμένα ολα όμορφα ! | | Μάϊκ Χίτζ
18-11-2019 @ 19:26 | Συγχαρητήρια Αγάπη !!!
Ατμοσφαιρική ποίηση με ανεξίτηλα χαραγμένη τη σφραγίδα σου ως προς την ποιότητά σου (ως ποιήτριας αλλά και ως ανθρώπου γενικότερα)...
::theos.:: ::kiss.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
