| |
[align=center][B][I]Μια θεραπεία που γιατρεύει
Αν μπορούσα να γιατρεύω την λύπη απ τα ματιά σου
Να έφερνα τις γέφυρες που περνανε τα ποτάμια όλα
Τότε θα μπορούσα να κάθομαι να αγναντεύω καθώς φεύγεις
Έτσι ξυπόλητη να περπατάς τον άσφαλτο
Θα προσπαθούσα να διατάξω τα μέλη μου να μείνουν ακίνητα
Να μην σε φέρουν πίσω
Αν μπορούσα να βρω μια θεραπεία για μένα
Πόσο βαθύς είναι ο ωκεανός τόσο
Τόσο βαθειά θα έψαχνα για σένα
Αν ήξερα τι σημαίνει γενναιότητα
Αν ήξερα τι θα πάθαινα καθώς σε έχανα
Η λύπη
Δεν είναι τίποτα μπροστά στα κύματα που έρχονται και φεύγουν
Αυτά που χτυπούν το μέτωπο μου
Γερναω
Πόσο μακριά είναι όμως τα αστέρια
Πόσο μακριά είμαι εγώ από σένα λες και ένας ουρανός μας χωρίζει
Εκεί στέκομαι και λέω
Ψέματα ψέματα
Σε μένα
Κι αν εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις καλύτερο να τραγουδάς
Γι αυτό που αγαπάς περισσότερο είναι σαν να γυρνάς το ημερολόγιο
Καλά νέα σήμερα είναι Κυριακή η ακόμη καλύτερα δευτέρα
Και εγώ δεν είμαι εκεί να μετρήσω καινούριες μέρες σου
Ένα καλοκαίρι στο τέλος του ίσως και λίγο φθινόπωρο
Αν θυμάσαι εγώ εδώ εσύ εκεί
Δεν είμαι άξιος να πλουτίσω την ψυχή σου άπλα θέλω να ξέρεις ότι εκεί γύρω θα είμαι
Δεν μπορώ να αγαπήσω όπως θέλω δεν μπορώ να πάρω τα σταφύλια της νιότης σου
Ένα καλοκαίρι που στα τραγούδια υπάρχει και ένα παρατεταμένο φθινόπωρο άπλα για να γευτείς τα δάκρυα μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
