| |
ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ, ΜΑ ΟΛΑ ΓΥΡΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΕΝΑ...
ΕΧΕΙΣ ΦΥΓΕΙ ΚΙ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ..
ΚΑΠΟΤΕ ΚΟΙΤΑΖΟΜΑΣΤΑΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΙ ΑΥΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ'ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΑΣ. ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ ΠΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ?
ΟΙ ΓΑΛΑΞΙΕΣ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΙΝΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ...
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΛΕΟΝ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΨΕΙ...
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΜΗΝ Σ'ΕΧΩ ΠΙΑ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ Ο,ΤΙ ΕΡΘΕΙ ΜΕΤΑ...
ΤΟΣΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ ΜΑΣ...
ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΜΕΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ, ΟΣΟ ΕΓΩ ΘΑ ΠΑΛΕΥΩ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΩ ΤΗΝ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΑΔΕΨΕ...
ΜΟΝΟ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ Ν'ΑΦΗΣΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ...
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ...
ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΖΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΑ ΞΑΞΑΠΟΥΜΕ...
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
