| |
[align=center][B][I]Θα σας πω αυτό
Αγαπώ τους φίλους π ανοίγουν την πόρτα
Στο χαμένο μου μυαλό
Η σκούπα μου εκτός απ το πάτωμα σκουπίζει
Πεταμένες θύμισες, ζωές χαμένες, γέλια που δεν υπήρξαν
Παιδιά που τριγύρω παίζουν
Δεν ξέρω από τι ακριβώς χάνω το μυαλό μου
Άκουσα ότι άμα μπαίνει στις φλέβες το αίμα τρέχει πιο γρήγορα απ το μυαλό
Έτσι όπως στάζει μέσα στην παγωνιά αν το πίνεις
Τρέχει πιο γρήγορα απ το μυαλό
Το τέλος
Καθισμένοι πολεμιστές στο σύνορο του τέρατος της λογικής
Χασκογελώντας και πίνοντας
Χωρίς να ακούμε τις κραυγές της πεταλούδας
Κρεμασμένοι τριγύρω μας κοιτανε με τα γυάλινα μάτια τους
Χωρίς να ακούνε τους ήχους
Συμμετέχουν στο σήμερα
Συμμετέχουν στην μέρα μας
Η σκιά της δύσης πέφτει στα κεφάλια μας
Σκοτεινιάζει η ύπαρξη μας μόνα τα γυάλινα μάτια τους λες και ανθίζουν
Φεγγοβολούν λες και θέλουν να μας σώσουν
Ζήστε μας και πεθάνετε για το τίποτα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
