| |
| | Σκόρπια φύλλα ημερολογίου |  | | |
ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΙΛΕΝΑΣ
1944
…………………………………………………………………………………………….
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, αλήθεια σου λέω πεινάω πολύ. Τρώμε ίσα-ίσα για να μην πεθάνουμε, στο σχολείο μας δίνουν συσσίτιο. Αλλά…χθες από τ΄ αποπάνω σπίτι πέταξαν στον κήπο ένα κόκαλο.
Πάντα έβρισκαν φαΐ αυτοί ακόμα και στον πόλεμο. Έτρεξα να τους παρακαλέσω να μην πετάνε τα κόκαλα να τα δίνουν σε μένα. Εγώ, θα τους έκανα και δουλειές, μέχρι και τη σιδερένια τη στριφογυριστή σκάλα θα τους έπλενα κι ας την φοβόμουν τόσο πολύ.
Αλίμονο, το χέρι της κυρίας Σωτηρίας, της μάνας μου καταπέλτης στους αδύνατους οκτάχρονους ώμους μου, ωσάν άλλος Ιαβέρη, η φωνή της ψυχρή απρόσωπη τρύπησε το γιόμα. «Μην αφήνεις την πείνα να σε κυβερνάει γιατί τότε θα μπορεί ο κάθε επιτήδειος να κυβερνά τον κάθε πεινασμένο . Δάγκωσε το χέρι σου, γλείψε τον ιδρώτα σου, φάε μία λαχανίδα, σου αρκεί. Όλα είναι μία ιδέα.»
Ήθελα να την ρωτήσω, «Μάνα, τί θα πει κυβερνάει; Τί θα πει επιτήδειος; Μάνα τι είναι η ιδέα;» Δεν τόλμησα. Ήταν πολύ θυμωμένη.
……………………………………………………………………………………………
19...
Βρήκα μια σημείωση σ΄ ένα βιβλίο μου που όταν τη διάβασα δεν την πολυκατάλαβα. Σήμερα τη συνδύασα με το παλιό ξεθωριασμένο παιδικό μου ημερολόγιο και…την παραθέτω.
«Πέρασαν χρόνια, δεν μπόρεσε να με κυβερνήσει κανείς.
Στάθηκα όρθια με δαγκωμένα χέρια, ματωμένα μέλη, μα όρθια.
Εκείνη, γονάτισε τη λύγισαν τα γηρατειά και η αδυναμία που είχε σε…Εκείνον.
Τώρα, ζει για ένα χάδι του και ίσως μια γλυκιά κουβέντα.
Η Σωτηρία ημών των μελλοδούλων φθίνει. Μόνο το βλέμμα της, κάποιες λίγες στιγμές θυμίζει το χθες.
…………………………………………………………………………………………….
1950
Έχω τα γενέθλιά μου. Η μανά ετοίμασε το καθιερωμένο ψάρι, βραστό ξεκοκαλισμένο με μαγιονέζα και με διακοσμήσεις φτιαγμένες με μαϊντανό, καρώτα, κάπαρη, πιπέρια χοντρά και άλλα καρυκεύματα. Βάζει όλη της την μαεστρία και η διακόσμηση είναι περίτεχνη. Γράφει και το 7 Μαΐου. Έχει ακόμα ψαρόσουπα και άλλα εδέσματα.
Κάθε χρόνο το ίδιο μενού, οι ίδιοι άνθρωποι, την ίδια ώρα.
Μεσημέρι της 7ης Μαΐου στα γενέθλιά μου.
Τρώνε, τρώμε, μιλάνε για τα ίδια θέματα, μου εύχονται κάθε χρόνο «..και νυφούλα...» Εγώ τους ευχαριστώ με κατακόκκινα μάγουλα, μαζεύω και πλένω τα πιάτα.
Βγαίνω έξω.
Εκείνοι μέσα παίζουν χαρτιά ή τόμπολα. Εγώ...δεν παίζω, δεν υπάρχει άλλο παιδί στην οικογένεια. Α! Ναι μου έφεραν και βιβλία.
Πηγαίνω στη συκιά, στο πεύκο, στην αγγελικούλα και τα ρωτάω
αν και τα φυτά έχουν τα γενέθλιά τους, αν και αυτά κλαίνε…
……………………………………………………………………………………………
1953
Ήταν πρωί. Σαν τότε. Θυμάσαι; Είχαμε πάει στην Βάρκιζα. Καθόμαστε
στο τελευταίο κάθισμα του λεωφορείου. Πάνω στη ρόδα.
Κάθε τράνταγμα έφερνε τα πόδια μας κοντά.
Δεν μίλαγες. Τιτίβιζα συνέχεια.
Άπλωσες το χέρι, έπαιζες με τα μαλλιά μου. Πάντα σου άρεσε να τα χαϊδεύεις.
Ήταν πολύ γλυκό. Σου άρεσε και να τα τραβάς.
Φθάσαμε, με πήρες από το χέρι. Σκουντουφλώντας κατεβήκαμε στα βράχια.
Έσπασε το τακούνι μου. Η πετροσπηλιά μάς περίμενε.
Άγρια, βίαια μου έβγαλες το σορτς, τρέξαμε στη θάλασσα. Αλλού οι σαγιονάρες αλλού το σακίδιο, αλλού τα ρούχα. Όλα, μείνανε πίσω μας. Αχνάρια πάνω στην άμμο.
Γυμνοί χωρίς αιδώ, χωρίς φραγμούς στ 'αλατισμένα ατλάζια ενώνονται τα κορμιά μας. Γίνονται ένα με τα φύκια, βγάζουν νεραϊδοουρά και ελεύθερα ταξιδεύουν στα κοραλλένια παλάτια. Οι αχινοί κρύφτηκαν, οι αστερίες στόλισαν τα μαλλιά μας. Η θάλασσα φούσκωσε.
Βράδιασε, Μας έκλεψαν τα ρούχα και τα λεφτά. Θυμάσαι;
Άφησαν μόνο τα σπασμένα παπούτσια και τις πετσέτες. Γελάμε. Είμαστε
οι πρωτόπλαστοι.
Ένας Αδάμ, μια Εύα μέσα στο δικό μας παράδεισο.
Θυμάσαι; Ήταν τότε στη Βάρκιζα.
……………………………………………………………......................................
1954
(Άνοιξη)
………………………………………………………………………………………………………
3 Μαρτίου. Σκότωσες την ψυχή μου.
Και ξέρω πως το κατάλαβες. Είχες μία τακτική σπάνιας ευρηματικότητας.
Μ' έδιωχνες, ενώ με ήθελες.
Με χλεύαζες, ενώ με θαύμαζες.
Με σταμάταγες, ενώ μ΄ έσπρωχνες.
3 Μαρτίου. Έκλεψες τα όνειρα μου.
Μ' έκανες σκλάβα σου, ενώ με ήθελες αφέντρα.
Με υπόταξες, ενώ με ήθελες λεύτερη.
Με δάμασες, ενώ με ήθελες λέαινα.
3 Μαρτίου. Με βίασες.
Μα το κορμί δεν το ένοιωσε.
Τα μύρτα έλιωσαν στην πύρινη λαίλαπα του πάθους σου.
Η ψυχή λεύτερη απολάμβανε εικόνες πορφυρένιας ομορφιάς.
3 Μαρτίου.
Φορούσες μία μπεζ καμπαρντίνα και σκαρπίνια σε χρώμα καφέ.
………………………………………………………………………………………………..
Πάνω στην ξερολιθιά
Καλοκαίρι ήταν του 1954, 1955 ή 1956 … τί ρόλο παίζει το τότε όταν αυτό είναι νωπό σαν τώρα.
Πάνω στην ξερολιθιά, δίπλα στις καλαμιές άπλωσες την άσπρη σου καμπαρτίνα .Ξαπλώσαμε, τα πόδια γυμνά οδηγούν τα δάκτυλα στον πηλό που κλείνει τις άκρες του ποταμού. Καπνίζουμε. Δεν μιλάμε.
Τα χέρια μας αργά μα σταθερά ταξιδεύουν πάνω σε υφάλους, βουνά, κορφές, δάση, σπηλιές υγρές, ζεστές κοιλάδες. Φιλιόμαστε. Γινόμαστε ένα.
Τα σβηστά τσιγάρα έκαψαν τη σάρκα.
Η άσπρη καμπαρτίνα γέμισε στάχτες και κόμπους ιδρώτα.
Ξημέρωσε. Μία πεταλούδα κάθισε στον αφαλό σου. Είχε όμορφα χρώματα. Ήταν χαρούμενη γιατί η νύχτα είχε φύγει.
Γεμίσαμε θλίψη γιατί η μέρα είχε έρθει.
…………………………………………………………………………………………….
1955
Δεν το πιστεύω! Δέχτηκα να παντρευτώ ενάντια στα όσα μέχρι σήμερα πίστευα. Ζυγίζω τα πλην και τα συν, αλλά οι φόβοι μου δεν καταλαγιάζουν. Κάνω καλά;;;
…………………………………………………………………………………………….
Διαβάζω τελευταία Καζαντζάκη, λατρεύω το ελεύθερο - ανήσυχο πνεύμα του, το γεμάτο όνειρα και σκέψεις• με συνεπαίρνει αυτή η πληθωρική σκέψη με την ατέλειωτη γονιμότητα. Παίρνω δύναμη.
Προχτές διάβαζα: «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα». Ναι είναι θαυμάσιο. Με προτρέπει να πάρω το χρώμα της ελπίδας, του έρωτα, της χαράς, της θάλασσας, ν΄ αναμείξω και λίγο ηλιοβασίλεμα, να βάλω κίτρινο, ροζ, μοβ, μία στάλα βροχής, μία νιφάδα χιονιού και… θα ζωγραφίσω το δικό μου παράδεισο.
Ο Λέο Μπουσκάλια βροντοφωνάζει πως ό,τι αποφασίσεις κάντο σήμερα, κάντο τώρα. Αυτό που μετράει είναι η ίδια η ζωή, που πρέπει να την πάρεις αγκαλιά, να την χαϊδέψεις, να την φιλήσεις.
Ποτέ δεν είναι αργά, πάντα υπάρχουν περιθώρια.
Η ζωή είναι κύκλος που ο ένας διαδέχεται τον άλλο σε μία αέναη κίνηση.
Σπουδάσαμε, διδάξαμε, διδαχθήκαμε, κάναμε λάθη, μα μάθαμε από αυτά.
Δεν θα τα επαναλάβουμε.
Παίρνουμε την ζωή μας αγκαλιά και προχωράμε, μόνο τότε θα υπάρχει αύριο, θα υπάρχει ανάπτυξη.
Είναι κρίμα να χάνεις χρόνο ψάχνοντας την ελπίδα έξω από τον εαυτό σου.
Χθες το σπίτι σου μύριζε μπογιά γιατί το έφτιαχνες. Σήμερα μυρίζει ζυμωτό ψωμί.
Αύριο πόνο. Η Ζ Ω Η Ε Ι Ν Α Ι Ε Λ Π Ι Δ Α.
………………………………………………………………………………………….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Να κυνηγάς τα όνειρα σου !!! | | | |
|
love2dance
15-04-2014 @ 08:50 | τι μεταλλο εμπνευσης ειναι αυτο .... μπραβο κοριτσι μου !
keep going
πωπω..... θελω να κατσω με μια κουπα καφε να το αποροφησω...........ταλεντο ::1255.:: | | pennastregata
15-04-2014 @ 14:23 | Σπάνιο ταλέντο, μετουσιώνεται σε εξαιρετική γραφή. Τα συγχαρητήριά μου. | | Μαυρομαντηλού
15-04-2014 @ 16:29 | Παίρνουμε την ζωή μας αγκαλιά και προχωράμε, μόνο τότε θα υπάρχει αύριο, θα υπάρχει ανάπτυξη.
Είναι κρίμα να χάνεις χρόνο ψάχνοντας την ελπίδα έξω από τον εαυτό σου.
Χθες το σπίτι σου μύριζε μπογιά γιατί το έφτιαχνες. Σήμερα μυρίζει ζυμωτό ψωμί.
Αύριο πόνο. Η Ζ Ω Η Ε Ι Ν Α Ι Ε Λ Π Ι Δ Α.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ , ΘΑ ΑΝΑΣΚΟΥΜΠΩΝΟΜΑΣΤΕ
ΘΑ ΖΥΜΩΝΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΙ ΠΟΝΟΥΣ ΘΑ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ ΘΑ ΒΙΩΝΟΥΜΕ
ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΡΒΕΛΙΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΛΟΨΗΝΟΥΜΕ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ...
ΠΛΑΘΟΥΜΕ....
ΝΑ ΦΟΥΡΝΙΖΟΥΜΕ...
ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | αντιφατική...
15-04-2014 @ 20:30 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | melitaadam@yahoo.gr
28-04-2014 @ 22:12 | ::1255.:: | | **Ηώς**
28-04-2014 @ 22:38 | εξαιρετική γραφή κ. Μελίτα! | | melitaadam@yahoo.gr
28-04-2014 @ 23:20 | ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
