Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τραγουδι (θανάτου αντίδοτο) Ε
 Καλησπέρα
 

Το θάνατο, μου είπε ένας φίλος ένα βράδυ, να νικήσω τραγουδώντας
κι εγώ τα λόγια του τα πήρα σοβαρά, γιατί η αλήθεια
σε λογια αγάπης μόνο όταν καθρεφτιζεται, αντέχει
και υπερέχει όσων λέγονται από χρέος... ή συνήθεια.

Κι έπειτα κάθησα και σκέφτηκα, πόσους θανάτους θέλω να ξορκίσω...
Τον αδιόρθωτο, του σώματος, αυτόν δεν τον ορίζω μα επιμένω...
εκείνοι που έφυγαν στα κύτταρά μου ζουν, στη θύμισή μου,
σ' ένα τραγούδι για ό,τι αγάπησα, αγαπώ ή περιμένω.

Των αγοραίων συναισθημάτων θα νικήσω τους θανάτους,
αυτών που αμείλικτα εκβιάζουν και στριμώχνουν τις ζωές μας,
σε στεγανά απελπισίας, σε χωροχρόνους όπου το μέλλον μας απέχει...
με μια ωδή κάνω σπονδή λυτρωτική, στις ξεχασμένες αντοχές μας.

Κι αυτή η έκφραση κι ο Λόγος, που νοσούν και απομυζούνται
από ανεγκέφαλους κι ανέραστους προδότες της απλούστερης αλήθειας,
πως η ζωή είναι κενή όταν χαράς (κι όχι αυθεντίας) αποστερείται,
με μουσική όταν ντυθούν, πόσο ευγενείς γίνονται άγγελοι βοήθειας...

Θα τραγουδώ για τις ψυχές που σε διαδρόμους του μυαλού χάνουν τον δρόμο,
για συναισθήματα που αισχρά κακοποιούνται απ' όσους μονο να επιβάλλονται γυρεύουν,
για εμένα ακόμη, που όσα γράφω εδώ και χρόνια πολεμούν τους δαίμονές μου,
και συμπαθάτε με κι εσείς, φίλοι μου άγνωστοι, αν εδώ οι λέξεις μου στερεύουν...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων.
 
πανσελινος
15-04-2014 @ 15:15
Δε θα σχολιάσω αυτό που μόλις διάβασα.
γιατί ..." η κριτική είναι το χειρότερο μέσο για ν' αγγίξεις ένα έργο τέχνης" - RILKE
Αναπάντεχος
15-04-2014 @ 15:19
Τι να σου πω εσένα πάλι ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΝΤΗΣ
15-04-2014 @ 15:52
φοβερο
Μαυρομαντηλού
15-04-2014 @ 15:59
πως η ζωή είναι κενή όταν χαράς (κι όχι αυθεντίας) αποστερείται,
ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΗ ΧΑΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΥΘΕΝΤΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΚΤΩΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ!!!!!!!!!!!!!
Ε, ΓΙ' ΑΥΤΟΝ ΚΑΝΩ ΕΞΑΙΡΕΣΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΧΙΧΙΙΧΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΙΧΧΙΙΧΙΙ

ΚΑΤΑ Τ' ΑΛΛΑ
ΜΗ ΣΤΕΡΕΥΕΤΕ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΣΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΒΥΡΩΝ
15-04-2014 @ 16:52
Θα τραγουδώ για τις ψυχές που σε διαδρόμους του μυαλού χάνουν τον δρόμο,
για συναισθήματα που αισχρά κακοποιούνται απ' όσους μονο να επιβάλλονται γυρεύουν,
για εμένα ακόμη, που όσα γράφω εδώ και χρόνια πολεμούν τους δαίμονές μου,
και συμπαθάτε με κι εσείς, φίλοι μου άγνωστοι, αν εδώ οι λέξεις μου στερεύουν
::theos.:: ::theos.::
ΑΙΓΙΕΑΣ
15-04-2014 @ 17:38
διαφωνώ με το φινάλε σου.είσαι αστείρευτη και υπέροχη. Πολύ δυνατό
pennastregata
15-04-2014 @ 18:25
Πολύ σας ευχαριστώ, από καρδιάς... ::love.::
αντιφατική...
15-04-2014 @ 22:07
Καταπληκτικό! Πραγματικά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.::
nadin1974
15-04-2014 @ 22:58
Θα τραγουδώ για τις ψυχές που σε διαδρόμους του μυαλού χάνουν τον δρόμο,
για συναισθήματα που αισχρά κακοποιούνται απ' όσους μονο να επιβάλλονται γυρεύουν,
για εμένα ακόμη, που όσα γράφω εδώ και χρόνια πολεμούν τους δαίμονές μου!!!!!!!!!

Να τραγουδάς!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
::theos.:: ::hug.:: ::yes.::
psixopedi
16-04-2014 @ 08:46
όμορφο, η ζωή έχει πολλούς μικρούς θανάτους και αναστάσεις
tarifula
16-04-2014 @ 10:07
Εκεινοι που'φυγαν στα κύτταρα μου ζουν.. ::theos.::
φραγκοσυριανος
18-04-2014 @ 22:13
Κι έπειτα κάθησα και σκέφτηκα, πόσους θανάτους θέλω να ξορκίσω...
Τον αδιόρθωτο, του σώματος, αυτόν δεν τον ορίζω μα επιμένω...
εκείνοι που έφυγαν στα κύτταρά μου ζουν, στη θύμισή μου,
σ' ένα τραγούδι για ό,τι αγάπησα, αγαπώ ή περιμένω.

Των αγοραίων συναισθημάτων θα νικήσω τους θανάτους,
αυτών που αμείλικτα εκβιάζουν και στριμώχνουν τις ζωές μας,
σε στεγανά απελπισίας, σε χωροχρόνους όπου το μέλλον μας απέχει...
με μια ωδή κάνω σπονδή λυτρωτική, στις ξεχασμένες αντοχές μας.

Κι αυτή η έκφραση κι ο Λόγος, που νοσούν και απομυζούνται
από ανεγκέφαλους κι ανέραστους προδότες της απλούστερης αλήθειας,
πως η ζωή είναι κενή όταν χαράς (κι όχι αυθεντίας) αποστερείται,
με μουσική όταν ντυθούν, πόσο ευγενείς γίνονται άγγελοι βοήθειας...
ΚΑΛΉ ΑΝΆΣΤΑΣΗ ΜΕ ΥΓΕΊΑ... ::up.:: ::kiss.:: ::up.::
Νικηφόρος Ουρανός 38
04-05-2015 @ 17:54
Η ποίηση που άγγιξε την τελειότητα!
Εύγε, Αγάπη!
Καλό απόγευμα!
Κώστας 1959
04-05-2015 @ 18:18
......Θα τραγουδώ για τις ψυχές που σε διαδρόμους του μυαλού χάνουν τον δρόμο,
για συναισθήματα που αισχρά κακοποιούνται απ' όσους μόνο να επιβάλλονται γυρεύουν,
για εμένα ακόμη, που όσα γράφω εδώ και χρόνια πολεμούν τους δαίμονές μου,
και συμπαθάτε με κι εσείς, φίλοι μου άγνωστοι, αν εδώ οι λέξεις μου στερεύουν...
::up.:: ::up.:: ::up.::
πανσελινος
04-05-2015 @ 18:43
Θα τραγουδώ για τις ψυχές που σε διαδρόμους του μυαλού χάνουν τον δρόμο,
για συναισθήματα που αισχρά κακοποιούνται απ' όσους μονο να επιβάλλονται γυρεύουν,
για εμένα ακόμη, που όσα γράφω εδώ και χρόνια πολεμούν τους δαίμονές μου ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Χαίρομαι που μου δόθηκε η ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο