| |
ΦΥΛΑΚΗ ΧΩΡΙΣ ΚΕΛΙΑ
Η βέρα που φορέσαμε έγινε χαλκάς,
και τώρα εσύ απ’ τη μύτη με τραβάς,
ο έγγαμος ο βίος έγινε νταλκάς,
κι εσύ τα δυο μου πόδια σ’ ένα παπούτσι τα χωράς!
Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα,είπε ο παπάς,
μα εσύ το παπούτσι μου πατάς,
με καταπιέζεις και με τυραννάς,
βάλθηκες ν’ αποδείξεις πως έχει άδικο ο παπάς!
Κι εγώ που νόμιζα πως η παντρειά,
είναι ευτυχία που κρατά παντοτινά,
πού να’ ξερα πως στο τέλος καταντά,
βαρύς ζυγός και φυλακή χωρίς κελιά!
Παρακαλάω να μείνω μοναχός,
απ’ τον έλεγχο να γλιτώσω,που μου κάνεις διαρκώς,
τώρα όμως με το κινητό,δεν μπορώ να σου κρυφτώ,
κοντρόλ μου κάνεις,όπου κι αν βρεθώ,
ησυχία βρίσκω μόνο,αν το βρεις κλειστό!
Τώρα που έβαλα μυαλό,
αν ξαναγεννηθώ,δεν πρόκειται να παντρευτώ,
θα μείνω ελεύθερος σαν τον αετό,
μόλις τη μια βαριέμαι,σ’ άλλη γυναίκα θα πετώ,
και στη ζωή μου, θα είμαι εγώ το αφεντικό!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
