| |
Π Α Ν Ω Σ Τ Η Ν Ξ Ε Ρ Ο Λ Ι Θ Ι Α
Καλοκαίρι ήταν του 1955 ή 1956 ή 1995… τί ρόλο παίζει το τότε όταν αυτό είναι νωπό σαν τώρα.
Πάνω στην ξερολιθιά, δίπλα στις καλαμιές άπλωσες την άσπρη σου καμπαρτίνα .
Ξαπλώσαμε, τα πόδια γυμνά οδηγούν τα δάκτυλα στον πηλό που κλείνει τις άκρες του ποταμού. Καπνίζουμε. Δεν μιλάμε.
Τα χέρια μας αργά μα σταθερά ταξιδεύουν πάνω σε υφάλους, βουνά, κορφές, δάση, σπηλιές υγρές, ζεστές κοιλάδες. Φιλιόμαστε. Γινόμαστε ένα.
Τα σβηστά τσιγάρα έκαψαν τη σάρκα.
Η άσπρη καμπαρτίνα γέμισε στάχτες και κόμπους ιδρώτα.
Ξημέρωσε. Μία πεταλούδα κάθισε στον αφαλό σου. Είχε όμορφα χρώματα.Ήταν χαρούμενη γιατί η νύχτα είχε φύγει.
Γεμίσαμε θλίψη γιατί η μέρα είχε έρθει.
Δ Υ Ο Σ Τ Α Λ Ε Σ Β Ρ Ο Χ Η Σ
Ξύπνησα. Η παραλία άδεια. Έφυγες. Μου άφησες τα τσιγάρα και τον καφέ.
Πάλι καλά. Κλείνω τα μάτια. Ακούω τη φωνή σου. “Σ' αγαπώ.” “Φίλα με, σε θέλω.” Κάναμε έρωτα . Κολυμπήσαμε. Μεθύσαμε.
Στο φως της ασετιλίνης το κορμί σου χρύσιζε. Τα κόκκινα σαρκώδη χείλη σου δάγκωναν τα μύδια.
Τα κόκκινα σαρκώδη χείλη σου γέμισαν σημάδια το κορμί μου.
Αυτά τα ηδυπαθή κόκκινα χείλη σου κραύγαζαν . “Πεινάω, τάϊσέ με.”
Έφυγες. Κρυώνω.
Σε σκέπτομαι, φλέγομαι.
Άρχισε η βροχή. Μαζεύω τα κουρέλια μου.
Μία αγάπη τριάντα ωρών τελείωσε. Δεν ξέρω καν το όνομά σου.
Σε φώναζα ”γοργόνα”. Μ' έλεγες ‘’άγγελο''.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
