πίσω από το φως σου κρύβεται η νύχτα πιο κρύα και πιο μαύρη
σα θλιμμένο μισό αστείο που ανακατεύεται με την αλήθεια
μια σε σκεπάζει μια σε ξεγυμνώνει και αδιαφορεί για το τίποτα που
κρύβεις, μην αγριεύεις τα δόντια σου σάπισαν απ' την αδικία
φοβάμαι μόνο μήπως πάψω να ελπίζω και όλα αυτά
μείνουν στην αρχή, το τέλος δεν υπάρχει παρά μόνο
στην ψυχή μας, χαμογέλα το λαμπερό σου χαμόγελο
με φωτίζει -έτσι χαμένος που είμαι- σαν φάρος στην μέση του πελάγου
κλάψε ξέπλυνε τη νύχτα με τα δάκρυα σου βρέξε το χώμα
μη σταματάς ποτέ καρδιά μου να χτυπάς έτσι γεμάτη προσμονή
δυνατά δώσε τον ρυθμό στον κόσμο μήπως και θυμηθεί γιατί ζει
«καληνύχτα» πως είναι δυνατόν να κουραστεί μια λέξη κι όμως η καληνύχτα μου είναι κουρασμένη
