| |
| | ο Νίκλας |  | | |
θυμάμαι,ήμουνα δεν ήμουνα τεσσαρων χρονών,όταν με τον "μουτζούρη" διασχίσαμε την διαδρομή Αθήνα-Λαμία.
Μου έκανε την εντύπωση ένα πεσμένο πολεμικό αεροπλάνο του Β παγκοσμίου πολέμου ,το οποίο προφανώς είχε κάνει αναγκαστική προσγείωση,οργώνοντας με τους κινητήρες τους τα χωράφια.
Μετα απο πολύωρο ταξίδι,μιας και υπήρχε μονή γραμμή για τα τραίνα,φτάσαμε στη Λαμία.
Εκεί τήν αράξαμε σ ένα ζαχαροπλαστείο και γευτήκαμε το υπέροχο γαλακτομπουρικό του,αναμένοντας το λεωφορείο που θας πήγαινε στο χωριουδάκι του πατέρα μου,το τελευταίο πρίν απο την κορυφή του Τυμφρηστού,το Νιοχώρι.
Το λεωφορείο αυτό ήτανε μισό λεωφορείο και μισό φορτηγό.
ο Νίκλας,έκανε την διαδρομή Λαμία-Νιοχώρι,σταματώντας στα ενδιάμεσα χωριά ,αφήνοντας κάθε λογής δέματα που ήτανε σταλμένα απο Αθηναίους ή μετανάστες συγγενείς των κατοίκων τους.
Πρίν απο την στροφή που ανηφόριζε προς τα πάνω,ήτανε το χάνι του Πανέτσου.
Εκεί κάναμε μιά στάση και μετά άρχισε ο Γολγοθάς,καθως ο δρόμος ήτανε λακουβιασμένος και άκρως επικίνδυνος ,χωρίς ασφαλτοτάπητα.
Μετα απο κάμποσες ώρες και περνώντας πάνω απο γκρεμάρια φτάσαμε στο χωριό.
Το σπίτι του παππού στον κάτω μαχαλά,ήτανε πλινθόκτιστο.
Ενα πολύ φτωχικό σπίτι,στο οποίο ζούσε μόνη της η γιαγιά καθώς ο παππούς είχε προ πολλού πεθάνει.
Η γιαγιά σκότωνε μ ένα τηγάνι συνέχεια οχιές,που πέφτανε μέσα απο την καμινάδα .
Στο κατόι,υπήρχε ένα γαιδουράκι,ενώ στο απέναντι σπίτι ένα μοσχαράκι,που το επισκεπτόμουνα και το αγκάλιαζα με χαρά.
μνήμες,που μου τις επανέφερε η ταινιά "η κυρά μας η μαμμή" που είδα στην τηλεόραση.
Μόνο που το χωριό του πατέρα μου,δεν διέθετε όχι μόνο μαμμή αλλά ούτε κάν παππά για την εκκλησία του.
Το ίδιο βέβαια και τα χωριά Μερκάδα,Μαυρίλο πρίν απ το Νιοχώρι.
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | η τέχνη δεν μπαίνει κάτω απο κομματικές παντιέρες ,συνθήματα και δογματισμούς.Ανηκει σε όλους ! | | | |
|
ΒΥΡΩΝ
02-05-2014 @ 07:07 | Ωραία αφήγηση ! .............
............................................
::theos.:: ::theos.:: | | aridaios
02-05-2014 @ 10:09 | Η γιαγιά σκότωνε μ ένα τηγάνι συνέχεια οχιές,που πέφτανε μέσα απο την καμινάδα ::laugh.:: ::up.:: | | Ναταλία...
02-05-2014 @ 11:00 | Οι αναμνήσεις μας δεν πεθένουν ποτέ Μάριε καλό μήνα ::yes.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
