| |
Έρποντας κι ανασαίνοντας βαριά
έφτασα ως ετούτο το λοφίσκο,
χωρίς να ξέρω καν γιατί ξεκίνησα.
Οι θάμνοι του δεν έταζαν παχιά σκιά
μήτε κι η χαμηλή κορφή του
έδινε υποσχέσεις εγγύτητας του ουρανού
ή θέασης της θάλασσας.
Κι όμως πόσο ευτυχής αισθάνομαι που εν τέλει
δίχως πολλή περίσκεψη επιχείρησα
ν’ ανηφορίσω.
Πόσο με αποζημίωσε που συνειδητοποίησα
πόσο ψηλά είναι ακόμη ο ουρανός
πόσο πολύ μακριά μου
είναι ακόμη η θάλασσα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
