| |
Θυμήθηκα, εκείνες τις νύχτες
που έσταζε ιδρώτα το ταβάνι!
Αυτές που κάνανε παρέα στο σκοτάδι,
να σκοτώνει τη μοναξιά του...
Τότε, που πλημμύριζε η κάμαρα
από τ'άρωμα σου και
μια αιώνια άνοιξη είχε σταθεί στα μαλλιά μου.
Τις ώρες που άσθμαινε η ανάσα
και πνιχτή , χάριζε στην κόλαση
παράδεισους να ξενυχτά!
Κάτι ματιές, συμβόλαια εντάσεως και
ύστατα πάθη στη σειρά...
Μερμήγκιαζε η σάρκα από ηδονή
και φόραγε τα χάδια για σεντόνι.
Έβγαινε σεργιάνι ο πόθος και
ξάπλωνε σε κρεβάτια δανεικά,
καθώς άφηνε στην αυγή το αποτύπωμα του.
Και ύστερα από τόσα σκοτάδια
σε δωμάτια νοικιακά...
Και μετά από τόσες νύχτες
που χαρίσαμε στην αθανασία...
Να μην έχει μείνει τίποτα!
Τίποτα...
Μονάχα μια απόδειξη από φτηνό ξενοδοχείο και
ίσως στο βάθος, κάποιος θυμός που μέτρησε σαν πουρμπουάρ...!!!
Μάγδα Δούκα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
