| |
Γράμμα..
Κάθισα πάλι να σου γράψω,
λογάκια τόσα να ταιριάξω,
να σου τα στείλω να το δεις,
πως στην καρδιά μου μέσα ζεις.
Το βάζο πήρα με το μέλι
και το αχνιστό ζεστό καρβέλι,
που ζύμωσα μόνο για σένα.
Πήρα τα ρόδα από τη γλάστρα,
του ουρανού όλα τα άστρα
και τα κρατώ φυλακισμένα.
Όλα αγάπη μου για σένα.
Είναι η καρδιά σου που μαγεύει,
η ευτυχία που χαρίζεις,
σ ότι τριγύρω σου αγγίζεις
και η μάτια σου που χαϊδεύει.
Σκλάβα σου αισθάνομαι θα γίνω,
θα κάνω ότι σου αρέσει
κι άμα θα τύχει να πονέσεις
αυτόν τον πόνο να απαλύνω.
Δεν ξέρω πώς να σε πλανέψω,
είμαι από τα κόλπα έξω,
όμως η αγάπη το μπορεί,
ανοίγει δρόμους στα βουνά,
λυγίζει σίδερα, πέρνα,
λάθη μεγάλα συγχωρεί.
Δεν θέλω τίποτα από σένα
δυο φιλιά σου κι ένα χάδι
έτσι κλεφτά μες το σκοτάδι
να με οδηγούνε στα χαμένα. [align=left]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
