| |
Το πρώτο φως σημάδι,
απ' τον ύπνο σε σηκώνει.
Η ζωή πια, άρχισε
σ' ένα κόσμο που τελειώνει.
Οι ρόδες σου σε φέραν
μπρος στον ήχο των κυμάτων
κι η σκέψη σου ταξίδεψε
σε στίχους ποιημάτων.
Περαστικοί σε προσπερνούν,
δεν τους κοιτάς και φεύγουν.
Τα μάτια σου θολά
το τώρα αποφεύγουν.
Σε κάθε χτύπο χάνεται
η στιγμή στο χρόνο.
Κι εσύ κοιτάς τη θάλασσα
μ' ένα κρυφό σου πόνο.
Χιλιόμετρα στα πόδια σου
φτερούγες στην καρδιά σου.
Μα τούτη η πόλη, σκέφτεσαι
τα φέρνει πιο κοντά σου.
Εκείνη η πέτρα σάλεψε
καθώς στα χέρια σου γλιστρούσε.
Σαν το διαβάτη που περνώντας,
για 'σένανε διψούσε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
