| |
Κάποτε έκανα κι εγώ
όνειρα κι ένα καρτερώ
μα κεινο δεν διαβαίνει
όλο και ξεμακραίνει
δεν ήταν φαίνεται γραφτό
χάθηκε κάπου και αυτό
γινήκαμε δυό ξένοι
λυγμός μόνο μας δένει
κάποτε είχαμε ουρανό
κι ανάμεσά του ένα θεό
τώρα τα μάτια μας τη γη
κοιτάζουν δίχως προσευχή
δεν ήταν φαίνεται γραφτό
χρόνια κι αν παίζαμε κρυφτό
ένας μετράει για να βγει
κι άλλον τον τρώει η φυγή
κάποτε η ελπίδα μας φυλούσε
όσα ο άνεμος χαλνούσε
τώρα δεν έχει τι να πάρει
αμυγδαλιά μες το Φλεβάρη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
