| |
| | ~* Κολώνες Επιτύμβιες *~ |  | | | Σ' Αρχαία κοίτη ξέπλυνα, τους πόθους τις ντροπές μου και έκραξα απ' τον Πόνο μου, από τις ενοχές μου | | |
[align=left][B][I]
*~* Κολώνες Επιτύμβιες *~*
Δάκρυσα με το κλάμα σου
και είδα σκυθρωπό τον εαυτό μου.
Με τα Παράπονα σου αναστέναξα
σκέφθηκα αν ήσουν στο πλευρό μου.
Μιλούσες στο τηλέφωνο με τ' αναφιλητά σου
Το πως τα φέρνει η ζωή,
σαν αιμοβόρα φυλακή,
Αγέραστος καρτερικός να είμαι μακριά σου !
Και περιμένω τις στιγμές,
που θα βρεθώ κοντά σου.
Σε αυτοπρόδοσα εαυτέ ε ε ε ε ε ,
στα Πάθη της Καρδιάς μου .
Και της Ψυχής τα Όνειρα,
Ηχούν της συννεφιάς μου !
Μα έχω Κυρίες δίπλα μου
Αγάπη Εμπιστοσύνη
Κολώνες επιτύμβιες !
Έμπνευση Καλοσύνη !
Έτσι μου παραστάθηκαν
Κι' αν είμαι μόνος έχω,
μες στης Ψυχής το ξέφωτο
τις Ευμενίδες βλέπω…
Σ' Αρχαία κοίτη ξέπλυνα,
τους πόθους τις ντροπές μου
και έκραξα απ' τον Πόνο μου,
Κι' από τις ενοχές μου.
Κάθε που συναντιόμαστε
και λέμε τα δικά μας...
Παράδεισος είναι ανοικτός,
με υφή τα Όνειρά μας !
Μα ο χωρισμός είναι σκληρός,
εκτός του παραδείσου.
Σαν τον Πρωτόπλαστο κι'εγώ,
ζητώ την Θεία Μορφή σου !
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
