| |
Δύο ποιήματα κι ένα δάκρυ
τετάρτη απόγευμα κάποιου Μάη
δίχως έμπνευση ,δίχως ελπίδα
με ψάχνω στα μάτια μου
δεν ξέρω ούτε είδα
Δύο τραγούδια κι ένα φιλί
ν ακούω να θυμάμαι πως ήμουν εκεί
δίχως ρυθμό ,δίχως γεύση
νότα που φάλτσαρε
δεν πειράζει ούτε πρέπει
Δύο πρόσωπα και δύο κραυγές
σ ασπρόμαυρη εικόνα σημάδια του χθες
δίχως αισθήματα ,δίχως θύμησες
οι μάρτυρες κατέθεσαν
δεν άκουσες ούτε είδες
Δύο αγαλματάκια σ ένα τραπέζι
το σπίτι ξένο κι όλοι χαμένοι
γελούν περιμένουν να ρθει το πρωί
καινούριος ταξιδιώτης
δεν στεριώνει ούτε περιμένει
Δύο ποιήματα κι ένα δάκρυ
δεν θα καταλάβεις όσο κι αν θες
κρύβεσαι εύκολα όποτε θες
δίχως έμπνευση δίχως ελπίδα
μη με ρωτάς δεν ξέρω ούτε είδα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
