Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αρχή
 Με μια Μαγιάτικη βροχή στη Λευκωσία…
 
[B]Αρχή[/B]

Τώρα που πέφτει η βροχή κι οι κεραυνοί ξυπνούνε
τώρα που κρύους ουρανούς οι μέρες μας φορούνε
τώρα μονάχη θα σταθώ μέσα στην καταιγίδα
να σβήσω από το σώμα μου τη μαύρη την κηλίδα.

Να πιω το φως μιας αστραπής να φέξω στην ψυχή μου
σε μια ρανίδα του φωτός να βρω την αντοχή μου
να ημερέψω τον καιρό που όλο με πολεμάει
που μου σαπίζει το σκαρί και τα κουπιά μου σπάει.

Τώρα που πέφτουνε βροχή οι λύπες και οι πόνοι
τώρα που ο ήλιος μίκρυνε και η καρδιά κρυώνει
τώρα θ’ ανάψω μια φωτιά, να σβήσω τα σκοτάδια
να κάψω μες στην πυρκαγιά όλα μου τα σημάδια.

Κι ύστερα μες στις στάχτες μου, το δάκρυ μου θ’ αφήσω
δε θα κοιτάξω προς τα μπρος, ούτε και προς τα πίσω
μόνο ψηλά, πολύ ψηλά το βλέμμα μου θα φτάσω
μιας νέας μέρας την αρχή, με την αυγή ν’ ανάψω


[B]Ε.Σ.[/B]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

«Ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια»
 
ΑΝΤΗΣ
08-05-2014 @ 10:56
φοβερο
πανσελινος
08-05-2014 @ 14:11
Κι ύστερα μες στις στάχτες μου, το δάκρυ μου θ’ αφήσω
δε θα κοιτάξω προς τα μπρος, ούτε και προς τα πίσω
μόνο ψηλά, πολύ ψηλά το βλέμμα μου θα φτάσω
μιας νέας μέρας την αρχή, με την αυγή ν’ ανάψω ! ! ! !

Υπέροχη δημιουργία ! ! ! ::up.::
κομπλεξικός
08-05-2014 @ 21:45
Ποίημα, ΄καλησπέρα Ελένη.
**Ηώς**
08-05-2014 @ 21:47
::love.:: δύναμη στίχου και νοήματος!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο