| |
ΗΤΑΝ ΤΙΜΙΑ
Σαν την έβλεπες δεν συλλογιόσουν ότι αυτή η αφράτη γαλανομάτα γυναίκα με το ξανθόμαλλο σαν αγγελάκι μωρό της στην αγκαλιά, λόγια τέτοια με ευκολία θα έλεγε.
«Εγώ κύριε-κερία είμαι τίμια γυναίκα, μπορεί το παιδί μου πατέρα να μην έχει, μπορεί στην πόρτα σας δουλειά να ζητιανεύω, μπορεί γράμματα μήτε και γραφή να ξέρω. Όμως, κύριε εγώ στο σπίτι σας δεν μένω. Ξέρω, είναι καλό για μένα και για το παιδί μου ζεστή φωλιά και φαγητό να ΄βρω σε σας .
Κι η Βαγγελιώ η ξαδέρφη μου η χοντρή, που η νύφη της στη νύφη σας δουλεύει υπερέτρια, μού ΄πε καλά λόγια για σας και ναι τύχη μου τρανή είναι, στο σπιτικό σας να δουλεύω.
Όμως. . .από τα μικράτα μου, θα ΄μουν δεν θα ΄μουν δεκατριών χρονώνε με άντρα άρχισα να πηγαίνω. Πώς θες τώρα τόoοσα χρόνια μετά, μέσα στο σπίτι σου να κλεισθώ και άντρα να μην ματαδώ.
Όχι. Είστε καλοί και πρέπει και γω ντάξει σας να φερθώ. Μα μπορετό για μένανε δεν είναι. Εγώ, θέλω το μαξιλάρι μου το βράδυ άντρας να το ζεσταίνει. Πάει και τελείωσε. Ευχαριστώ. Πολύ καλά τα λεγούμενά σας και στέγη και φαγητό θα μου δίνατε και στο κορίτσι τέχνη θα μαθαίνατε.
Όμως, πάλι στα κρυφά άντρα να ΄μπαζα στο σπίτι σας και αυτό τίμιο δεν είναι.
Αυτά είχα να πω και τίποτις άλλο.»
Σηκώνεται να φύγει , κοντοστέκεται και συνεχίζει: «... εξόν κι αν με παίρνατε ξωτερική, μόνο τη μέρα. Να σας σκουπίζω, να σας καθαρίζω και την αυλή σας να ξεχορταριάζω, για ένα πιάτο φαί δικό μου και της μικρής, τα εισιτήρια μου και κανά ρουχαλάκι.
Κάποιον άντρα θα βρω να μείνω στη σκιά του. Εγώ μίλησα. Σεις τί έχετε
να μου πείτε;»
Μείναμε άναυδοι.
Μας έπεισε για την τιμιότητα και την ντομπροσύνη της.
Έζησε κοντά μας τριάντα πέντε χρόνια.
Όλη η ζωή της ήταν δουλειά και τιμιότι, όπως η ίδια έλεγε… Και πέτυχε !
Η ζωή την αντάμειψε.
Να είσαι καλά όπου και αν βρίσκεσαι Βαβούλα μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
