| |
Τσουκνιδόπιττα
Ο κόσμος έγινε ταψί
Κι εμείς οι φρενταστέρες
Στολίσαμε τις μέρες
Σα γύφτισσα κομψή
Κι όσο απομέναμε λειψοί
Με ενδελεχείς φανφάρες
Χαράζαμε κατάρες
Σε πέτρα μελαμψή
Κι η σελήνη επιλόχα
Ετερόφωτη μολόχα
Την τσουκνίδα γαργαλάει
Και γελάει
Και γελάει
Πέτρα την πέτρα φύτρωσε
Νταμάρι μες στα χόρτα
Ως του κουφού την πόρτα
Ακούστηκε το μπαμ
Αχός βαρύς μας κύκλωσε
Κι εμείς όλο καμάρι
Συμπέθεροι απ’ τον Άρη
Βολτάρουμε στο τραμ
Κι η τσουκνίδα δένει – λύνει
Κι ό,τι βρει το καταπίνει
Στη σελήνη πια έχει πάει
Και γελάει
Και γελάει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
