| |
[font=Bookman Old Style] [color=black] [align=center]
Του εγώ μου η ψυχή
και πάλι ξενυχτάει
είναι τα βράδια θλιβερά
δίχως αέρα σκοτεινά
και τρέχει η θύμηση
και φτάνει
και χτυπάει σε αυτά
που θυμίζουνε σιωπή
χρόνια γέρικα παλιά
δίχως νίκη ούτε γιατί.
Μα πώς την απέχθειά μου
να εκφράσω
για ό,τι μ’ ενοχλεί
με πειράζει μ’ εξοργεί
πως τον ουρανό να φτάσω
δεν μπορώ δίχως φτερά
να πετάξω πια ψηλά
και αρχίζουν τα δάκρυα
με αλήθειες που λένε ψέματα
που φαίνονται στα βλέμματα
και στα αποσιωπητικά.
03/05/14
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
