| |
ΤΟ ΦΙΔΙ
Ποιος σέρνεται στα πόδια μας με λέπια και με νύχια
και μας καλεί με σφύριγμα σε μεταξένια δίχτυα ?
σαν της αράχνης τον ιστό λευκό το σπίτι του πλεγμένο
το κοίταγμα του, μέδουσας, σ 'αφήνει παγωμένο
το θύμα του ανέμελο κυλάει μες στη φωλιά του
και η στερνή του αναπνοή μες τη σφικτή αγκαλιά του
σου κάνει το αδιάφορο με δώρα δελεάζει
σαν φίλο, τον καλύτερο, κοντά σε πλησιάζει
παγίδα ειν' η σκέψη του, παγίδα κι η μιλιά του
στο κάθε μάγουλο πληγή είναι το φίλημά του
φαρμάκι στο σερβίρισμα, κρυστάλλινο ποτήρι
και στην υγειά του, πιέστε το, δικό του το χατίρι
αφήστε το στο πέρασμα το φίδι το μεγάλο
μην το πιστέψετε ποτε για θα γεννήσει κι άλλο
προσέχτε τα πατήματα μικρά τα βήματά σας
παραμονεύει στις σκιές για σας και τα παιδιά σας
κι ο μόνος τρόπος να σωθείς είναι να το ................
και μες τη μήτρα του ΕΣΥ αγνό σπέρμα ν’ αφήσεις
© Copyright
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
