| |
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΜΕ ΤΑΞΙΤΖΗΔΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Ταξιτζήδες, Πελάτες και Πελάτισσες αφηγούνται ιστορίες
αγάπης, πόνου, μυστήριου, αγωνίας και… άλλα γαργαλιστικά περιστατικά
Ε ι σ α γ ω γ ι κ ό Σ η μ ε ί ω μ α
Φίλες και φίλοι, οι ιστορίες που θα διαβάσετε είναι πέρα για πέρα αληθινές.
Ο τρόπος και το πάθος των διηγήσεων με έπεισαν για την αυθεντικότητά τους.
Επί σειρά ετών μεταχειρίζομαι ταξί και έτσι είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να διαπιστώσω πόσο δύσκολο είναι το επάγγελμα του ταξιτζή.
Ο οδηγός ταξί, σε κάθε βάρδια –συνήθως δωδεκάωρη- πρέπει να παραμένει απόλυτα συγκεντρωμένος και νηφάλιος, παρά τη σωματική κούραση, την κυκλοφοριακή συμφόρηση, τις κακοτεχνίες των δρόμων, την έκθεση σε καυσαέρια και άλλους ρύπους. Γιατί ας μην το ξεχνάμε, από τη στιγμή που θα ανεβείτε στο ταξί, την ευθύνη για το άτομό σας την αναλαμβάνει ο ταξιτζής. Όποιος κι αν είστε, άντρας-γυναίκα-παιδί, ό,τι ηλικία κι αν έχετε, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεστε εγγυάται για εσάς ο άνθρωπος που κρατά στιβαρά το τιμόνι στα χέρια του..
Αυτός λοιπόν είναι ένας άλλος αστάθμητος παράγοντας που έχει να αντιμετωπίσει ο οδηγός ταξί, … το «ποιόν» σας, τις ιδιοτροπίες και ιδιαιτερότητές σας, εσάς των πελατών, (όλων εμάς) όπως χαρά, στενοχώρια, ερωτική απογοήτευση, αλλά και βαρύτερα περιστατικά όπως μέθη, επήρεια ναρκωτικών, αμφιλεγόμενες καταστάσεις και άλλα.
Ακόμη οι οδηγοί ταξί εκτίθενται στη βία και σε επιθετικές συμπεριφορές και ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας, δεδομένου ότι έχουν κάποια μετρητά χρήματα στο αυτοκίνητο, και κυκλοφορούν σε απομονωμένες και επικίνδυνες περιοχές.
Οι ιστορίες που θα ακούσετε, φυσικά χωρίς αναφορές σε ονόματα, είναι αυτούσιες, δηλαδή όπως ακριβώς μου τις διηγήθηκαν.
Ιστορία 1η
ΠΑΜΕ ΘΗΒΑ
(Προσωπική ιστορία ταξιτζή)
Ένας κύριος μέσης ηλικίας, σταματά το ταξί στην Πατησίων, ανοίγει την πίσω πόρτα, την κλείνει και… τελικά κάθεται στη θέση του συνοδηγού.
- Καλημέρα παλικάρι. Πάμε Θήβα;
- Πάμε
Το αυτοκίνητο ξεκινά μαζί και η κουβέντα. Τι σύμπτωση και οι δυο φανατικοί Ολυμπιακοί. Λέγανε, λέγανε, συμφωνούσαν, γέλαγαν με τα χάλια του Πανάθα, τον ξεπεσμό της Α.Ε.Κ, μέχρι που έφτασαν στη Θήβα.
Ο κύριος βγάζει το πορτοφόλι του να πληρώσει, γυρίζει στο πίσω κάθισμα και μένει εμβρόντητος. Κοιτάζει τον ταξιτζή θυμωμένος και τον ρωτάει:
- Πού είναι η γυναίκα μου; Τι την έκανες;
- Τι λες φιλάρα; Ποια γυναίκα σου; Μόνος μπήκες.
- Τι λες, ρε, άνοιξα την πίσω πόρτα μπήκε, την έκλεισα, κάθισα μπροστά και φύγαμε.
- Όχι κύριε, μόνο εσύ μπήκες.
- Τι λες μωρέ, μόλις την έβγαλα από το Νοσοκομείο.
- Κύριε μόνον εσύ μπήκες στο ταξί.
- Καλά και αυτή η χαζοβιόλα, τι έγινε;
Ο ταξιτζής δεν απαντά και τι να πει ο άνθρωπος; Ο πελάτης έχει γίνει κατακόκκινος, η πίεσή του θα είχε κτυπήσει πάνω από εικοσάρη.
- Πάμε πίσω εκεί που με πήρες.
Σκέφτηκα -διηγείται ο ταξιτζής- ότι ο άνθρωπος είναι διαταραγμένος, πήγα να του πω «πλήρωσέ με και κατέβα», αλλά γιατί να γυρίσω άδειος;
- Έγινε…
Στην επιστροφή κανείς δε μιλούσε. Φτάσαμε έξω από τον Ο. Τ. Ε στην Πατησίων.
Μια γυναίκα καθόταν στα σκαλιά, είχε αγκαλιά της μια βαλιτσούλα. Κοιμόταν!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
