| |
Καθόταν ακούνητος στο παγκάκι,
φορούσε μια μαύρη καπαρντίνα και δερμάτινα γάντια,
ένα καφέ καπέλο,
αν δεν τον είχα ξαναδεί θα τον έκανα για τον Ουίλιαμ Μπάροουζ.
Ήταν πάνω από 80 ετών,
το αδύνατο κορμί του έμοιαζε έτοιμο να σπάσει,
κι απ' το δεξί του χέρι έλειπε ένα δάχτυλο.
Κάποτε θα χε ερωτευθεί,
θα κατέβαζε νεροπότηρα ουίσκι ή βότκα,
θα χε σκεφθεί την αυτοκτονία,
θα χε πάρει ψυχοφάρμακα,
θα χε χέσει χιλιάδες φορές,
θα χε τρακάρει το αυτοκίνητο,
θα χε χτυπήσει τη γυναίκα του
ή
θα χε φάει κοτόπουλο με βραστές πατάτες.
Κάθομαι απέναντι και παρατηρώ
ότι έχει απομείνει από τούτο τον καριόλη.
Αδειάζεις λίγο λίγο,
μέχρι που πια δεν μένει τίποτα.
Δε συμβαίνει τίποτα,
μέχρι οι στιγμές σου να τελειώσουν,
γιατί κάποτε η κλεψύδρα παύει να είναι μαζί σου...
σκέφτομαι πως,
ο θάνατος θα ρθει,
κι εγώ θα μαι ένας τέτοιος κωλόγερος,
ο θάνατος θα ρθει,
και θα με βρει καθισμένο στην καρέκλα,
να βλέπω τηλεόραση,
κουνώντας τα δάχτυλα στις μαλακές παντόφλες μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
