stixoi.info: Εδέμ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Εδέμ

Κι έπεφτε το χέρι σου
απ’το σεντόνι ώς και το πάτωμα
ορμητικό και κατακρήμνιστο σαν καταρράκτης.
Κοιμόσουν άραγε
ή μήπως ερωτοτροπούσες με τα άστρα;
Ήξερα μόνο πως σημάδευες το ανέφικτο
και πως σ’ ετούτη τη φωτοπλημμύρα
αμέτοχη δεν ήμουν.
Οι τοίχοι μουσκεύτηκαν
βρέχτηκε το όνειρο, από χαρτί λες κι ήταν,
τα σώματά μας δυο σχεδίες και επέπλεαν στο κενό.
Ένα δωμάτιο δε μας έφτανε ν’ αγαπηθούμε.
Τ’ άλλο πρωί μας βρήκαν σ’ έναν κήπο ολάνθιστο
μοσκοβολιές και βέλη ακίνδυνα γύρω από το κρεβάτι
ροδακινιές και κερασιές και τόξα ουράνια
φτερά από λησμονημένη κάθοδο αγγέλων.
Με κοίταξες και το ‘μαθα
το πρόσωπο πως είσαι
της πρωτόπλαστης μου αγάπης.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

Sofitsa 20-05-2014 @ 12:58	Πανέμορφα δοσμένο!
pennastregata 20-05-2014 @ 13:24	::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
Βασίλης Μ. 20-05-2014 @ 15:29	"Με κοίταξες και το ‘μαθα το πρόσωπο πως είσαι της πρωτόπλαστης μου αγάπης." Εξαίσιο... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
barboutsala 20-05-2014 @ 20:10	εκεί στον πρώτο στίχο μού 'ρθε στο νου το χαστούκι του παπαμιχαήλ στην αλίκη που μετά είδε πεταλουδίτσες πράσινες κίτρινες και μπλέ και είπα ναι, το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο, το λένε και οι ποιητές

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο