Μέσα στη χιονοθύελλα.. στης νύχτας τ' άσπρο πέπλο
Δυο μάτια φωσφορίζανε στου νου το λυκαυγές
Από το βάρος του χιονιού έγερνε τ' άγιο δέντρο
Κι οι λύκοι αλυχτούσανε με άγριες κραυγές...
Μέσα στη χιονοθύελλα.. η φλόγα της αγάπης
Με τις νιφάδες έπαιζε στα χέρια σου κρυφτό
Σε μια σπηλιά σπινθήριζε της ζήσης ο αχάτης
Και ένα δάκρυ στάλαζε στα χείλη μου καυτό...
Μέσα στη χιονοθύελλα.. μες στο βαθύ σκοτάδι
Ένα φεγγάρι πρόβαλε για μια στιγμή.. θολό
Λες κι ο καιρός συμβάδιζε με τις βουλές του Άδη
Και πάγωσε τον ξάστερο της θλίψης μου γυαλό...
Μέσα στη χιονοθύελλα.. στο μένος του ανέμου
Βγήκα και κοντοστάθηκα με ξέπλεκα μαλλιά
Και τέτοιο ρίγος μ' έζωσε κατάβαθα.. Θεέ μου
Που μέσα μου κοκκάλωσαν τα πάθη τα παλιά...
...
Μέσα στη χιονοθύελλα τη θέρμη σου ζητούσα
Ώσπου γυμνή κι ανέφελη ξημέρωσε η αυγή
Στη ζεστασιά του ήλιου σου από χαρά σκιρτούσα
Και η ζωή γεννήθηκε ξανά απ' την αρχή...
χιονοθύελα κι ούτε ένα έλκηθρο, ένας τάρανδος, μια αρκούδα, ένας ασπροδόντης έστω - άρλεκιν το κόβω, αποκλεισμένοι με μια κουβερτούλα φλις αναγκαστικά κολλήσανε για να ζεσταθούνε κι όπως είδαμε όλοι στο τέλος βγήκε ο ήλιος και κάπως υπέρλαμπρος μου φαίνεται απ' τα συμφραζόμενα - κι αυτό φίλοι μου είναι το λεγόμενο χιονοθυελάτο
