| |
Πνιμένοι στις συνήθειες,
με γυρτό κεφάλι
η μια μέρα διαδέχεται την άλλη
''Καλημέρα'' το πρώτο άκουσμα
και ριχνόμαστε στην αρένα
μέσα στο συνονθύλευμα
πασχίζουμε για μια ανεκτική μέρα
''Καληνύχτα'' σαν μας πούν
νιώθουμε του πολέμου βετεράνοι
πανω στο κρεββάτι ευχόμαστε
της ψυχής η κρυφή πληγή να γιάνει.
Επενδύουμε τις ελπίδες μας
πάνω σε ψευδαισθήσεις
των νιάτων μας την ζωτικότητα
σπαταλάμε σε ονειροπωλήσεις.
Τα γηρατεία οταν μας πλησιάσουν
αποκαρδιοτικά θα μας σφίξουν το χέρι
και με πονεμένο στεναγμό θα αναφωνήσου ''αχ νιάτα μου την λάβα του κόσμου τρεμάμενη την ένιωσε η καρδούλα μου
και τωρα βρίσκεται χάμου θρύψαλα και αποτεφρωμένη''
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
