πανσελινος
21-05-2014 @ 13:42 | Πηγή να είμαι σαν διψάς για δροσερό νερό...
Τα όρια της λογικής.. σαν ποταμού το φράγμα
Χρόνους μπορεί ολάκαιρους να σταματούν τον ρου
Μα σαν υπερχειλίσουνε.. τότε γίνεται θαύμα
Κι ορμητικός ξεχύνεται στη θάλασσα του νου...
::up.:: | |
Μαυρομαντηλού
21-05-2014 @ 16:16 | στη θάλασσα του νου...
ΔΕΝ ΠΡΟΚΟΒΟΥΜΕ ΕΤΣΙ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΥΤΟΣ Ο ΝΟΥΣ Μ'ΕΦΑΓΕ ΚΙ ΕΜΕΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕ ΦΤΟΥΡΑΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ Ο ΝΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Α ΠΑ ΠΑ ΠΑ ΠΑ ΠΑ | |
Μαρία Χ.
21-05-2014 @ 16:23 | Κι όμως.. εμείς νοερά γνωριστήκαμε και στεριώσαμε !!! ::rock.::
Από το μυαλό ξεκινούν όλα και στο μυαλό καταλήγουν !!! ::yes.:: ::up.:: | |
Παπαθεοφάνου Αθηνά
21-05-2014 @ 16:26 | ::up.:: Τα "πρέποντα" και τα "σωστά" δεν είναι για εμένα
Κι ας μου μιλούν για σταθερή.. μα στάσιμη ζωή
Σαν ξεχασμένα στο σταθμό.. σαν σκουριασμένα τραίνα
Μου μοιάζουνε οι άνθρωποι οι δήθεν σοβαροί... ::theos.:: Τα είπες όλα σ'ένα τετράστιχο Μαράκι.Υπέροχη..μπράβο σου. ::yes.:: | |
oneiropola
21-05-2014 @ 17:36 | Τα όρια της λογικής.. σαν ποταμού το φράγμα
Χρόνους μπορεί ολάκαιρους να σταματούν τον ρου
Μα σαν υπερχειλίσουνε.. γίνεται μέγα θαύμα
Κι ορμητικός ξεχύνεται στη θάλασσα του νου...
::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
Βαγγελιώ Προβατά
21-05-2014 @ 18:49 | Υπέροχο!Τα "πρέποντα" και τα "σωστά".Ποιος κρίνει τελικά ποιο είναι πρέπον και σωστό όταν πρόκειται για τη δική μας ζωή;Εμείς θα αποφασίσουμε πώς θα τη ζήσουμε. | |
Απρίλης Τ.
21-05-2014 @ 20:40 | Σαν ξεχασμένα στο σταθμό.. σαν σκουριασμένα τραίνα
Μου μοιάζουνε οι άνθρωποι οι δήθεν σοβαροί...
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
