| |
[font=Bookman Old Style] [color=black] [align=center]
Έπεσε όμορφη σιγή στην πόλη
κόσμος τρέχει αλαφιασμένα
τώρα που η αιμάτινη βροχή
γυαλίζει στο περιβάλλον
που μύρισε σκοτάδι η νύχτα
μέχρι κι οι νεκροί κοιτάνε σαστισμένοι
προς της Δύσης τα βουνά
κι εμείς, εμείς χάνουμε εμάς
πίσω από φτιαχτές βιτρίνες γυάλινες.
Έπεσε σιωπή και στην καρδιά
συναισθήματα αυτοκτονούν
κόμπο κάνοντας τον πόθο
σκαμνάκι την απογοήτευση
και κρέμονται στον Όλυμπο
να βλέπουν οι θεοί το χάος
και να θρέφονται με νέκταρ
που χαρίζει ανάσες εις τριπλούν
στον Κέρβερο του χρόνου.
Έπεσε θάνατος στην πλάση
γκρεμίζονται αετοφωλιές
πλημμυρίζουν οροπέδια
και ο ουρανός ο ίδιος κατευθύνεται
πάνω στης θλίψης το κουράγιο
σαν βράχος θρυμματισμένος
σαν νεκροκρέβατο αγάπης
σαν μαγεμένο σάβανο λειψάνου
για να αποκοιμηθεί στο μαύρο φως.
Να ‘τος ο Άδης και στο σπιτικό μου
γύρευε κι αυτός να βρει λίγη αντοχή,
λίγο πείσμα, μια ελπίδα καλά κρυμμένη
έστω έναν λόγο που θέλω να ζήσω
κάτι για να ικανοποιηθεί παίρνοντάς με
μα τώρα κατάματα που με κοιτάει
φοβάται της ψυχής μου την αλήθεια
και για τιμωρία διαλέγει εδώ να με αφήσει
προσμένοντάς τον μια ζωή.
Έπεσε σιωπή
και οι νεκροί
[που είναι ζωντανοί]
γυρεύουν σωτηρία.
23/05/14
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
