| |
έχωσε το χέρι του στην εσωτερική τσέπη του σακακιού του,
και τράβηξε ένα ασημένιο φλασκί που του χε χαρίσει η Ρίτα,
έξω άρχισε να βρέχει και να φυσάει άγρια,
έκλεισε το παράθυρο κι έβαλε στο πικαπ ένα παρατημένο δίσκο,
τράβηξε 3-4 δυνατές γουλιές,
έριξε το πρόσωπο στα χέρια του,
ο παρατημένος δίσκος άρχισε να παίζει κάτι
που έμοιαζε με Μάλερ.
Για κάποιο λόγο ένιωσε συγκίνηση,
και τα μάτια του άρχισαν να γίνονται υγρά,
άναψε τσιγάρο
κι άρχισε να γράφει σε ένα λεκιασμένο τετράδιο,
έγραφε μανιασμένα κούφιες αράδες,
έσκιζε το ένα φύλλο και το πετούσε κάτω, μέχρι το επόμενο.
Είχαν πει για αυτόν πως ήταν καθίκι κι άχρηστος,
και πως κατα καιρούς είχε κάνει φρικτά πράγματα,
μα τα περισσότερα απ' αυτά δεν συνέβησαν ποτέ,
ή αν έκανε κάτι φρικτό ή αλλόκοτο,
εκείνος ήταν το πρώτο θύμα.
Τράβηξε την τελευταία γουλιά,
πέταξε το ασημένιο φλασκί πίσω του,
αδειασμένο,
σαν τις σελίδες που έγραφε και πετούσε,
άφησε κάτω το στυλό,
χωρίς να χει επιπλέον δυνάμεις,
κοιτούσε την τελευταία αράδα,
που δεν διέφερε καθόλου από τις άλλες.
"''Ρίτα, ξέρω πως ζούμε μακριά ο ένας απ' τον άλλο,
αλλά που και που μπορείς να πετάγεσαι να με βλέπεις, ε;"
Σηκώθηκε,
χωρίς αλκοόλ,
χωρίς διάθεση να κοιμηθεί ή για ότι άλλο,
βγήκε έξω και περπάτησε
τους υγρούς σκοτεινούς δρόμους της πόλης,
κρατώντας μέσα του το ρυθμό,
εκείνου του παρατημένου δίσκου,
που έμοιαζε με Μάλερ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
