|
| Εκεί μακρυά τρέχει ένα μέλλον | | | Δούλεψε πολύ σκληρά,
σε όλη του την ζωή.
Κουβαλούσε σακιά με φασόλια,
έστρωνε τσιμέντο για πολυκατοικίες,
άλεθε κιμά σε κρεατομηχανές.
Η μέση του είχε σπάσει απ’ τα τριανταδύο,
τα μάτια του ήταν αποξηραμένες λίμνες.
Τα χέρια του δυο παροπλισμένα,
ηλεκτροφόρα καλώδια.
Έμενε μόνος σ’ ένα υπόγειο,
από όταν τον άφησε η Σούζαν,
για έναν ηθοποιό
κι έναν κλασσικό χορευτή,
που τους έβλεπε εναλλάξ.
Θυμόταν πάντα με νοσταλγία,
τον καλό του φίλο, τον μαροκινό Χακίμ,
που του έλιωσε το νεανικό κεφάλι,
μια πρέσα δεματοποίησης χαρτιού.
Είχε σταματήσει να πιστεύει στον Θεό,
αλλά κάπου μέσα του ήξερε:
δεν μπορεί να είναι υπεύθυνος για όλα.
Είχε συγχωρέσει τους πάντες.
Ακόμη και την μάνα που τον γέννησε.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| διαλέξαμε τα όμορφα βάσανα | | |
|
zpeponi 26-05-2014 @ 00:29 | καλό ξημέρωμα, να είστε καλά! | | heardline 26-05-2014 @ 00:40 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | athos.ioannou@gmail.com 26-05-2014 @ 04:46 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: ΩΡΑΙΟ | | Marios Nk 26-05-2014 @ 11:51 | Είχε συγχωρέσει τους πάντες.
Ακόμη και την μάνα που τον γέννησε.
Πάρα πολύ καλό!!! | | Ναταλία... 26-05-2014 @ 13:59 | Είχε σταματήσει να πιστεύει στον Θεό,
αλλά κάπου μέσα του ήξερε:
δεν μπορεί να είναι υπεύθυνος για όλα.
::yes.:: ::yes.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|