Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αθωότητως νόστος
 
Στο είπα πως κουράστηκα…

Κάποτε κράταγα τον κόσμο μες στην χούφτα μου και έτρεχα,
τώρα σέρνω μια άδεια αγκαλιά, ψάχνω να βρω τι έμεινε

Και βλέπω.
Πόδια γερά , που μάθαν να παλεύουνε,
Βήμα μπροστά σε βήμα να πατάνε

Και νιώθω.
Χέρια σκληρά, που δεν βαρυγκωμάνε,
μαθημένα σε μεγάλα φορτία να μην λυγάνε

Γιατί όμως οι δρόμοι φαντάζουν σκοτεινοί, η πραμάτεια ψεύτικη;
Τι είναι το πνεύμα ασθενές ή απλά η αθωότητα εχάθη;



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Μαυρομαντηλού
31-05-2014 @ 16:01
Γιατί όμως οι δρόμοι φαντάζουν σκοτεινοί, η πραμάτεια ψεύτικη;
Τι είναι το πνεύμα ασθενές ή απλά η αθωότητα εχάθη;
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΗΠΩΣ ΕΧΑΣΕΣ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΣΟΥ;;;;;;;;;;;;;;;;
ΕΓΩ ΛΕΩ ΑΥΤΟ ΕΠΑΘΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΒΓΑΛΕ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΧΥΠΟΨΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΕ ΣΤΡΑΒΩΝΟΥΝ , ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
::wink.:: ::hug.:: ::hug.::
αντιφατική...
03-06-2014 @ 09:48
Πολύ καλό! ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο