Βασίλης Μ.
01-06-2014 @ 09:38 | Το απτό μέρος της αδιαφορίας...;
Ή μήπως της συνήθειας...;
Ό, τι κι αν είναι,πάντως,πονάει... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Μαυρομαντηλού
01-06-2014 @ 15:19 | ΜΠΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;
ΩΣΤΕ ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΚΟΡΜΙ ΦΩΤΙΑ
ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΦΙΛΑΜΕ ΚΡΥΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;
Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΞΕΦΛΟΥΔΙΣΜΕΝΟ ΠΑΘΟΣ;;;;;;;;;;;;
ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΖΕΡΙΚΗ ΣΚΥΦΤΗ ΟΨΗ;;;;;;;;;;;;;;;;
ΕΝΩ ΕΣΥ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ , ΟΛΑ ΚΑΥΤΑ ΟΛΑ ΤΑ.... ΚΑ(υ)ΛΑ;;;;;;
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΑΜ ΠΩΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑ | |
corni
01-06-2014 @ 21:42 | Χαχαχαχαχαχαχα... Μαυρομαντηλου ακομη και την κολαση κανεις να φαινεται ευθυμη!!! χαχαχααχαχαχαχα!!!
::devil.:: ::angel.:: | |
αντιφατική...
03-06-2014 @ 09:57 | Υπέροχο!...
Μπλε του Κοβαλτίου (Μαρία Γραμματικού...)
Πού είναι τα μάτια σου,
όταν εγώ τρέχω στα σκοτεινά,
όταν εγώ βαδίζω
κίτρινους δρόμους
ανοίγοντας με τα χέρια μου
ανθισμένα κλαριά
που ευωδιάζουν;
Πού είναι τα μάτια σου,
όταν διασχίζω
για χάρη σου
την απέραντη έρημο της αυταπάρνησης
κι ενώ ο ήλιος χτυπιέται σα ματωμένο αγριοπούλι
στη στέγη;
Πού είναι,
πού είναι τα μάτια σου να με δουν,
όταν χαράζω με λεπίδες τον ουρανό
να φτιάξω
-τι εξέγερσης αντίφαση!-
καρδιές που να νιώθουν
στο μπλε του κοβαλτίου;
::hug.:: | |
 |
