| |
[I][color=black][font=georgia]
Στου χρόνου το σκαρί, ταξίδι προσευχή
Κι ακούραστα κουπιά τα δυό μου χέρια
Κι εσύ μια φυλακή, αχ δύσμοιρη ζωή
Με δίχως παραθύρια και πως να δω τ’ αστέρια
Στης μοίρας το γιαλό, αχού να σε χαρώ
Θάλασσες που δακρύσατε, μαύρα μου μάτια
Ότι στο κύμα χάθηκε, και πια δεν το θωρώ
Που ‘γινε βράχος η καρδιά κι οι θύμησες κομμάτια
Στου χρόνου το σκαρί, ψυχούλα μου πανί
Ψυχούλα μου πανί κουρελιασμένο
Στερνή μου αναπνοή, φύσα για μια στιγμή
Να ξανανοίξει το πανί, άχου ψυχή μου ολάνοιχτη
Ταξίδι τελευταίο μου, ταξίδι πικραμένο
Τι το σκαρί της ζήσης μου
Ήταν για θάλασσα βαρύ
Και για λιμάνια ξένο
[/B][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
