| |
Είναι ο έρωτας χωρίς φτερά πουλί
Και το φιλί φθηνός του σάλιου μεταδότης
Η αγάπη σέρνεται σαν στάλα από βροχή
Το παραμύθι σου η ζωή και εσύ ιππότης
Είναι η νεράιδα κάποια μάγισσα κακιά
Σε κάνει βάτραχο και δεν μπορείς να αλλάξεις
Άλλο μας έλεγαν σαν ήμασταν παιδιά
Όμως σου το έκρυβαν μη μάθεις και τρομάξεις
Κρατάς μια γόβα και την ψάχνεις για καιρό
Ένα ποδάρι λυγερό για να ταιριάζει
Και έμεινες πάλι σου μονάχος στο χορό
Με έναν καθρέπτη να σου λέει πως δεν πειράζει
Και ενώ προσμένεις κάποιο άλογο να βρεις
να είναι κάτασπρο με χαίτη να ανεμίζει
σε μια σβούρα χρόνιος ταξιδευτής
μόλις ξεκίνησες και πάλι εδώ γυρίζεις
Είναι η πριγκίπισσα το άστρο της αυγής
Ξανθιά μαλλιά και ολόλαμπρα γαλάζια μάτια
Και δεν μπορείς ούτε ποτέ σου θα τη δεις
Γιατί φοβήθηκες δε σήκωσες κατάρτια
Και όσα τέρατα πετούσανε φωτιές
Ήτανε πάντα του μυαλού σου φαντασία
Και το κορμί σου που ζωγράφιζες πληγές
Μια φτιαχτή ηρωική δικαιολογία
Είναι το αγκάθι που σε κοίμισε νωρίς
Ποτέ δεν ήθελες να γίνεις Δον Κιχώτης
Και αν ψάχνεις κάστρο κάπου να βρεις να κρυφτείς
Το παραμύθι είσαι εσύ και ο προδότης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
