| |
Ιστορία 7η
ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ
(Προσωπική ιστορία ταξιτζή)
Μετά από δυο βάρδιες δωδεκάωρες στο τιμόνι τα μάτια μου κλείνουν. Είναι απομεσήμερο. Πρέπει να δουλέψω πολύ, έχω τέσσερα γραμμάτια ακόμη για να ξοφλήσω το ταξί μου.
Σταματάω, δίπλα στον πλανόδιο σουβλατζή κάπου στην Ακρόπολη, του λέω:
- Φίλε, θα γύρω λίγο να κοιμηθώ , αν δεις κανένα πελάτη ξύπνα με σε παρακαλώ.
- Έγινε, μείνε ήσυχος.
Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε, όταν κάποιος με κτυπάει στον ώμο.
- Πάμε, πάμε στο… στο… Πεπεπέραμα;
- Μπες μέσα.
Φαίνεται όμως πως το μόνο που έκανα ήταν ν΄ αλλάξω πλευρό και να συνεχίσω τον ύπνο μου.
Είχε πάρει να βραδιάζει όταν ο σουβλατζής με ταρακουνάει.
- Ε, ξύπνα, έχεις πελάτη. Το ροχαλητό από το πίσω κάθισμα μου το
επιβεβαιώνει.
Βγαίνω έξω από το αυτοκίνητο. Είμαι πιασμένος. Ανοίγω την πίσω πόρτα, ξυπνάω τον πελάτη που βρώμαγε οινόπνευμα.
- Έλα, φτάσαμε, του λέω.
- Πεπεπέραμα;
- Ναι, κατέβα. Κατεβαίνει παραπατώντας.
- Τι, τι σου χρω χρωστάω;
- Τίποτα φίλε, σου χαρίζω την κούρσα.
- …στώ.
Απομακρύνεται τρεκλίζοντας ενώ ξαπλώνομαι στο πίσω κάθισμα για να
συνεχίσω τον ύπνο μου!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
