| |
Τον είδε ξαφνικά να στέκεται πίσω του...Τρόμαξε αλλά προσπάθησε να φαίνεται ήρεμος.
- Ποιός είσαι, κι από που μπήκες;
- Από την εξώπορτα, ανοιχτή την έχεις αφήσει.Εσύ όμως πως είσαι ξύπνιος
τέτοια ώρα; Νυχτοφύλακας είσαι;
-Μοιάζω με νυχτοφύλακα; Ασε όμως τις ανόητες ερωτήσεις και πες μου τι θες
και ποιος είσαι
Ο άγνωστος τον κοίταξε με φιλικό χαμόγελο λες και τον γνώριζε χρόνια.Τότε
ήταν που πρόσεξε, ότι στην αριστερή του μασχάλη είχε ένα διπλωμένο ύφασμα
σατέν βαθυκόκινο...Τραπεζομάντηλο θα είναι (σκέφτηκε) δε φαντάζομαι...Να
πιστεύει ότι ένω μπαίνει μέσα σαν το κλέφτη, θα τον βάλω στο τραπέζι μου να
φάει.
Ο επισκέπτης άρχισε να παρατηρεί το δωμάτιο και αφου έκανε μερικά βήματα
προς τη γωνία με τις πέτρες ξαναπήρε το λόγο.
-Αν δεν είσαι νυχτοφύλακας, τότε έχεις σίγουρα αυπνίες, και τόσες πολλές
πέτρες τι θέλουν εδώ μέσα;
- Ανάκριση θα μου κάνεις και χωρίς να απαντήσεις σε τίποτα από όσα σε ρώτη
σα. Εδώ είναι δικός μου χώρος και εγώ κάνω τις ερωτήσεις
Ο άγνωστος χωρίς να δώσει σημασία στα λόγια του, άρχισε να περιεργάζεται τις
πέτρες.
- Πέτρες με λέξεις... Είπε απορώντας
- Μακριά από τις πέτρες μου ( Φώναξε)
- Μπα...Είναι σίγουρα δικές σου;;; Κι απογορεύεται να τις διαβάζω επειδή εδώ
είναι ο χώρος σου;
- Οχι δε....Εντάξει θα σου πώ, οι πέτρες ανήκουν σε μιά γυναίκα,αλλά τις έχω
οικιοποιειθεί, επειδή κι αυτή με θεωρεί δικό της άνθρωπο, όποιος θέλει μπορει
να τις διαβάσει, αλλά...
Ο άγνωστος άρχισε να γελάει δυνατά
-Τι έχουμε εδώ χα χα
Μιά πέτρα γράφει σ' αγαπώ
μα εγώ μαζεύω χίλιες
για να μην πάψει να κοιτά
το φως μέσα απ' τις γρίλιες
- Είσαι ποιητής; ( τον ρώτησε μη μπορώντας να κρύψει το θαυμασμό του)
- Καμιά σχέση....Έτυχε να δω το σ αγαπώ και μου ήλθε ένα τετράστιχο.Για πες
μου όμως εσύ για σένα το έγραψε η κοπέλα το σ αγαπώ;
- Οχι πρέπει να το έχει γράψει πολύ πριν τη γνωρίσω, ξ'ερω όμως ότι μ αγαπάει
-Μπράβο ρε μεγάλε, αυτή σ αγαπάει κι εσύ θες να την τυφλώσεις αναβοσβήνοντας
το φως μέσα απ τις γρίλιες
-Δεν θέλω να την τυφλώσω της αρέσει να αναβοσβήνει το φως, αλά δεν μου ειπες
πως γράφεις τόσο καλά αφου δεν είσαι ποιητής;
-Δε γράφω ρε φίλε έτυχε σου λέω...Βέβαια κάποτε προσπάθησα,ήμουν σε μια πα
ραλία της Μυκόνου και φυσούσε δαιμονισμένα, έγραψα λοιπόν κάποιους στίχους
μα μου πήρε ο αέρας τις λέξεις λιποθύμησα και όταν συνήλθα βρήκα μόνο τα αρχι
κα
-Ε και δε μπορούσες από τα αρχικά να γράψεις καινούριες λέξεις;
-Είσαι με τα καλά σου; Προσπάθησα κι ολο κατι μπρχ, νρεκλ,γκραμπ και τέτοια...
μου βγαίνανε φτιάχνεις στιχους μ αυτα;
-Όχι αλα σε διάφορα περιοδικά με σταυρόλεξα σου δινουν αρχικα και φτιάχνεις
λέξεις
-Α δε διαβάζω εγώ τέτοιες αηδίες( είπε και κατευθύνθηκε στην εξώπορτα)
-Θα φύγεις τελικά, χωρίς να μου πεις ποιος είσαι;
-Πρέπει να περάσω κι απ την κοπέλα με τις πέτρες
- Οχιιι αν πας μη με μαρτυρήσεις
- Αν κοιμάται δεν θα την ξυπνήσω αλά και να της τα πω, θαρρείς πως δεν τα
ξέρει;
-Ποια δεν ξέρει;
-Να ότι ενώ τριγυρίζεις και της αναβοσβήνεις τα φωτα, στην πραγματικοτητα δεν
τη θες.Αλήθεια γιατί; Είναι χαζή, άσχημη, υποκρίτρια;;;
- Οχι τιποτα από όλλα αυτά, όμως εγώ πρέπει να γυρίζω με μικρούλες
-Πρέπει και τι μικρούλες, πόσα χρόνια δηλαδή να τους ρίχνεις;
-Ε να...Δεκατρία, δεκαοχτώ και πάνω από εικοσι δηλαδή να ειναι δε με πειράζει
-Και για τι πρέπει;
- Για να κάνω το σπουδαίο στους γύρω μου, είμαι βλέπεις κι από χωριό και δε
θέλω να με λένε γεροντοπαλήκαρο
- Μα είσαι πολύ νέος ακόμα δεν τα έχεις ανάγκη όλα αυτά, κι 'επειτα όλοι από
κάποιο χωριό είμαστε...
Ξεδίπλωσε την κάπα που είχε κάτω από τη μασχάλη του, τη φόρεσε κι άρχισε να
πετάει
-Ωχ λες να ήταν ο δράκουλας( Ψιθύρισε τρομαγμένος) Αν όμως ήταν καλύτερα...
που θα πάει σ αυτήν να την τρομάξει!!!
Πόσο χαιρέκακος γινόταν ώρες ώρες...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
