| |
[align=left][B][I]
. . *~* Μια σπηλιά *~*
Κρυστάλλινο νερό μάτια μου η πηγή σου
σαν και το δάκρυ που ξεπλένει αναπνοές
είν' η λαχτάρα μου, που βλέπει τη ψυχή σου
σαν πρωτοβρόχι,
γι' αγαπησιάρες αγκαλιές.
Κι αν βουρκώνει απ' αγάπη η καρδιά μας
κι αν τα λασπόνερα περάσει τα νωπά
μια μέρα ξημερώνει μια λιακάδα,
σαν καλοκαίρι,
που φορά τα γιορτινά !
Μια χειμερία νάρκη, είχα περάσει
με το σακίδιο στη πλάτη, που λέγετε ζωή,
κάποια παλιά, σε μια σπηλιά έχω ξεχάσει,
μα την αγάπη μου,
την έχω πια μαζί !
Δυο καρδιές που λεν πως κάνουν λάθος
και κάπου πάει μια δύναμη να βγει,
σαν τη φωτιά, δυο ανάσες κι ένα πάθος,
ερωτομπόρα φλογερή,
μες στη Ψυχή !
Παιγνιδιάρικα αστέρια
έχουν τη δική σου λάμψη
τρεμοσβήνουν όταν σε δουν, να πετάς
κι η καρδιά μου, που την έχεις κάψει,
θέλει διαρκώς εσύ να γελάς !
Σαν τ' ουρανού τους καταρράκτες
μια δύναμη που τυφλώνει η αστραπή
είναι ένα πάθος, ανεξήγητο μεγάλο,
που φέρνει αγάπη βασικά, για τη ζωή !
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
