Denis
08-06-2014 @ 19:09 | Άλλος με την παραίτηση, άλλος με τεχνητούς παραδείσους, άλλος με τον αναχωρητισμό κι ο καθένας, γενικά, βρίσκει τον διαφορετικό, σεβαστό, όπως και να 'χει, προσωπικό τρόπο του, για ν' αντιμετωπίζει την πρόκληση ή την περιπέτεια κι εξωφρενική δοκιμασία της ύπαρξής του... Η ιερότητα, όμως, κι η αγιοποίησή τους στις συνειδήσεις των πιστών ακολούθων τους νομίζω πως θα ήταν ανεπιθύμητη πρώτα - πρώτα από τους ίδιους τους αποκαλούμενους ''καταραμένους'' ποιητές, παρά τον έμφυτο ναρκισσισμό τους... Χώρια που θα 'ταν κι αλλότρια στη ''βλάσφημη'', αλλ' όχι κακεντρεχή, νοοτροπία πολλών εξ αυτών... Θυμάμαι έναν ραδιοφωνικό παραγωγό στο Β΄ Πρόγραμμα της πάλαι ποτέ Ε.ΡΑ., που τους αποκαλούσε, επίσης, αγίους, απηχώντας μιαν ευρύτατα διαδεδομένη αντίληψη ιδίως στους κύκλους των ομοϊδεατών και αφοσιωμένων ακροατών του, όπως ο υποφαινόμενος, που, όμως, φοβάμαι ή υποπτεύομαι, ότι φθάρηκε στο διάβα του καιρού, καταντώντας πια σήμερα χαρακτηρισμός περίπου κλισέ και, για τούτο, τουλάχιστον ανυπόληπτος... Σημειώνω και τη νέα τάση, κατ' άλλους, μόδα, στη λογοτεχνική κριτική (κι όχι μόνο...), αυτήν της αποκαθήλωσης κι απομυθοποίησης των ιερών τεράτων, ασχέτως πνευματικής προέλευσης, καταγωγής ή κουλτούρας, καθότι ουδείς ίσταται υπεράνω της κριτικής... Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως και οι κρίνοντες δεν κρίνονται για τα κίνητρα και την εγκυρότητα της αμφισβήτησης των καθιερωμένων στοχαστών και του έργου τους... Κάθε άλλο, μάλιστα... Συχνά, δε, τινές εξ αυτών πάνε για μαλλί και βγαίνουν κουρεμένοι...! ::hug.:: | |
