| |
το ιδιο ομως σε αγαπαω
κλεισμενος παλευω με τις αγωνιες μου
τα πεθαμενα παθη μου
σε ενα δωματιο βορεινο
κρυο το χειμωνα το καλοκαιρι ζεστο
μια νυχτα ατελειωτη η ζωη μου
ευκολα σκεπαζει το λιγοστο φως
οταν και οποτε αυτο καταφερνει να περνα απο τις γριλιες
κι ομως ακομα θυμαμαι στιγμες
εξω απο αυτο το καταραμενο δωματιο
τη θαλασσα τον ηλιο το φως
το φως σου το αγγιγμα σου
τα ματια σου να λαμπουν
δε χορταινα να σε κοιταζω
αλλαξες... αλλαξα...
το ιδιο ομως σε αγαπαω σκοταδι μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
